Χίος - Μαστίχα με φασόλα ορφανή

Πληροφοριακά Στοιχεία: Σάββατο, 30 Σεπτέμβριος 2006

Ποτοποιοί της οικογένειας Σεραφείμ κάποια Πρωτομαγιά του μεσοπολέμου στη Χίο. Οι γυναίκες είναι άφαντες.

«Η φίρμα μας δημιουργήθηκε το 1863 και ονομάστηκε Απαλαρίνα από ένα παρατσούκλι που είχαν κολλήσει στον προπάππου μου. Παλιά το μαγαζί μας δεν λειτουργούσε μόνο ως ποτοποιείο, αλλά ήταν συνάμα και καφενείο. Οι πελάτες ήταν λίγοι και ο καθένας καθόταν στο δικό του τραπέζι. Οι ξένοι που κάθονταν προσωρινά σε κάποιο τραπέζι, σηκώνονταν αμέσως μόλις έμπαιναν οι σταθεροί πελάτες. Ανάμεσα στους θαμώνες ήταν ψαράδες και κυνηγοί, οι οποίοι σαν ψεύτες που είναι, έλεγαν διάφορες ιστορίες και πέρναγε η ώρα».

Μηδέν συντηρητικά Το όνομα Απαλαρίνα βγήκε από το παρατσούκλι ενός ποτοποιού του 19ου αιώνα.

Ο Λεωνίδας Σεραφείμ από τη Χίο, δεν είναι μόνο καλός ποτοποιός, αλλά και χαρισματικός ομιλητής. «Το μαγαζί σερβίριζε ποτό μαστίχα, τριάντα εννιά βαθμών, με μηδέν συντηρητικά και καθόλου ζάχαρη. Έτσι ακριβώς φτιάχνεται και σήμερα, είναι το πιο γνήσιο ποτό του κόσμου. Σαν μεζέ οι πελάτες έτρωγαν μαρίδα και φασόλα ορφανή (μόνο με νερό και λάδι). Πιο παλιά, πριν από τον πόλεμο, τρώγανε και το λιμπινάρι, κίτρινο καρπό σαν στραγάλι, που θύμιζε ψίχα αμυγδάλου. Επειδή ήταν γλυκό το έβαζαν στη θάλασσα να τραβήξει λίγη αλμύρα και να νοστιμίσει. Μερικοί έφερναν φρέσκα κουκιά μέσα σε κόφες (κοφίνια πιο μεγάλα από τα καλάθια), τα οποία έσπαγαν και έτρωγαν ωμή τη σκέλα (καρπό), πασπαλισμένη με αλάτι».

Τα κουτούκια στη Χίο έχουν σήμερα λιγοστέψει. Παλιά, όταν έπεφτε δουλειά στο μαγαζί των αδελφών Σεραφείμ και δεν φτάνανε οι καρέκλες, μερικοί πελάτες έπιναν στο όρθιο και ακουμπούσαν τα ποτήρια τους στο «τεζιάκι» (μαρμάρινο πάγκο). Οι ίδιοι και οι ίδιοι πήγαιναν επί πενήντα χρόνια, πάντα μόνοι τους χωρίς γυναίκες, μέχρι που γέρασαν και πέθαναν. Πέντε τραπέζια είχε το μαγαζί όλα κι όλα και ήρθε η μέρα που έμειναν άδεια. Στο τέλος έκλεισε η ταβέρνα και έμεινε σκέτο το πρατήριο ποτών.

Στις χαρές και τις λύπες

Στη Χίο ποτοποιούν σχεδόν τα πάντα, από τα άνθη της λεμονιάς και της τριανταφυλλιάς,μέχρι τα περγαμόντα και τα μανταρίνια. «Δεν βαράνε στο κεφάλι τα ποτά μας», λένε οι Χιώτες ποτοποιοί. Ακόμα και από το απόσταγμα των αμυγδάλων βγάζουν την πικρή σουμάδα, την οποία πίνουν στις μεγάλες χαρές και τις μεγάλες λύπες. Τη σερβίρουν στους γάμους και τα βαφτίσια, καθώς και όταν σκοτώνεται ανύπαντρος άνθρωπος.

Οι Χιώτες δεν σηκώνουν κουβέντα για τα ποτά τους, τα οποία με υπομονή κατόρθωσαν να κάνουν γνωστά και στους υπόλοιπους Έλληνες, αλλά και στους Τούρκους. Φανατικούς φίλους, ιδιαίτερα ανάμεσα στις γυναίκες, έχει και το λικέρ μαστίχα, επειδή περιέχει λίγη ζάχαρη και είναι μόνο 22 βαθμών. Είτε με χιώτικη είτε με τούρκικη μαντίλα, οι γυναίκες και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου το τσούζουν μόλις βρουν ευκαιρία.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Παλιό αποστακτήριο στη Χίο.

Εμφιάλωση σουμάδας στη βιοτεχνία ποτών και γλυκών Κοράκη-Μαρίνου.

Το πρώτο μπουκάλι που εμφιάλωσε το 1947 η ποτοποιία Τέττερη.

Η Χίος λουσμένη στα θερμά χρώματα του πρωινού.

Ετικέτες

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

JComments

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τεγέα Αρκαδίας - Εκπληκτικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Τεγέας περιέχει θησαυρούς αρχαιοελληνικού κάλλους, που παρουσιάζονται με αριστοτεχνικό τρόπο. Η περιήγηση στο μουσείο αποτελεί σχεδόν μυσταγωγία.

Ένας ιδιαίτερος ζωγράφος στα Βριλήσσια Αττικής

Ούτε μια μέρα στη ζωή του δεν πέρασε χωρίς να πιάσει το πινέλο στα χέρια του. Στο δημοτικό ζωγράφιζε τα σκηνικά των σχολικών γιορτών, στα καράβια τις μαγικές εικόνες που αντίκριζε στους ωκεανούς. Είναι ένας οικογενειάρχης της διπλανής πόρτας, που τα έργα του κοσμούν πολλά μουσεία ασκεί την τέχνη του αφιλοκερδώς.

Έβρος - Νησίδα μοιρασμένη σε τρεις χώρες

Είναι εντυπωσιακή η εικόνα των πάνοπλων στρατιωτών μέσα στην οργιώδη βλάστηση της νησίδας του Έβρου. Οι ίδιοι λένε μεταξύ τους «Πάμε για περίπολο στο Βιετνάμ».

Ο αδικοχαμένος τραγουδιστής του Μαινάλου

Στα χωριά του βουνού ζουν άνθρωποι που αναζωογονούν την ιδέα της ελευθερίας. Ένας από αυτούς ήταν ο αείμνηστος Λεωνίδας Ζαφειρόπουλος, ο οποίος τραγουδούσε σπάνια κολοκοτρωναίικα τραγούδια, που δεν είχαν ηχογραφηθεί και κινδύνευαν να χαθούν.

Η όψη του Κολοκοτρώνη

Όταν πέθανε ο Γέρος του Μοριά, κατά τη διάρκεια της έκθεσης της σωρού του σε λαϊκό προσκύνημα, άγνωστος καλλιτέχνης αποτύπωσε επάνω στο νεκρικό κρεβάτι τη μορφή του σε γύψινο εκμαγείο, από το οποίο αναπαράχθηκε χάλκινο προσωπείο που εκτίθεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών.