«Στις 29 Αυγούστου πηγαίνουμε στο Λιμποβίσι, που γιορτάζει η εκκλησούλα του Αγιάννη έξω από το σπίτι του Κολοκοτρώνη. Βάζουμε από τις έξι το πρωί τις φορεσιές μας με πολύ μεγάλο καμάρι και πάμε στην εκκλησία να ευλογήσει ο δεσπότης τα άρματά μας. Στη συνέχεια κάνουμε περιφορά της εικόνας και τρισάγιο στο σπίτι του Κολοκοτρώνη. Και μετά τι άλλο; Αρχίζουν τα κολοκοτρωναίικα και αντηχούν ανατριχιαστικά οι ρεματιές».

Τεράστια συλλογή φορεσιών

Η Μαρία Καραπάνου είναι πρόεδρος τα τελευταία 27 χρόνια του Κέντρου Ελληνικού Χορού Τρίπολης, το οποίο καλλιεργεί με μεγάλη σχολαστικότητα τις ελληνικές χορευτικές παραδόσεις, κυρίως τις Κολοκοτρωναίικες.

Όπως περιγράφει χαρακτηριστικά: «Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά, Σαββάτο βάλανε βουλή της Λάμπρως το τραγούδι και δώσ’ του. Χορεύουμε αδιάκοπα δίπλα στην ελληνική σημαία χωρίς να νοιώθουμε την παραμικρή εξάντληση, σαν να μας έχουν δώσει φάρμακα. Νοιώθουμε ότι κουβαλάμε την Ελλάδα μέσα μας, μας βαραίνει η ευθύνη και το καμάρι, φουσκώνουμε από υπερηφάνεια».

Το Κέντνρο Χορού διαθέτει μια τεράστια συλλογή αυθεντικών παραδοσιακών φορεσιών, οι οποίες δεν εκτίθενται σε προθήκες, όπως συμβαίνει στα λαογραφικά μουσεία, αλλά ιδρώνονται και λιώνουν στα σώματα ακούραστων χορευτών και χορευτριών.

Πρόκειται για μια πειθαρχημένη και αποφασισμένη σέχτα χορευτών, που αναφέρεται στον Κολοκοτρώνη σαν να είναι ακόμα ζωντανός.

Δεν τους βρίσκεις ψεγάδι

Κάποτε, στο Λιμποβίσι, ένας χορευτής είχε φορέσει σκούρες κάλτσες, που φαίνονταν αμυδρά στο κάτω μέρος, μέσα από το λευκό καλτσόν του τσολιά.

Μόλις το συνειδητοποίησε τις έβγαλε αμέσως και χόρεψε με γυμνά τα πέλματά του μέσα στα σκληρά τσαρούχια. Μάτωναν τα πόδια του επί ώρες, αλλά δεν πτοήθηκε.

Μια άλλη φορά, ξεκόλλησε πάνω στον χορό η φούντα από το τσαρούχι ενός χορευτή και τον απέσυραν αστραπιαία με ταχυδακτυλουργική ταχύτητα.

Δεν δέχονται μύγα στο χατζάρι τους οι μοναδικοί αυτοί χορευτές και δεν τους βρίσκεις ψεγάδι, διακατέχονται από ομαδική τελειομανία, που αγγίζει τα όρια του ψυχαναγκασμού.

Όπως μας είπε το μέλος του χορευτικού κέντρου Παρασκευάς Παπαγιαννόπουλος, που κατάγεται από την Αλωνίσταινα Γορτυνίας, όπου μεγάλωσε ο Κολοκοτρώνης, «έχουμε μεγάλη τρέλα εμείς, αλλά μας αρέσει».

Πάθος για τη σημαία

Στα ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ που συμμετέχουν οι χορευτές του Κέντρου Ελληνικού Χορού Τρίπολης, απαιτούν να είναι υψωμένη δίπλα τους η ελληνική σημαία, διαφορετικά δεν ανεβαίνουν στην εξέδρα.

Σε ένα ταξίδι τους στη Ρουμανία, κάποιος αφαίρεσε τη σημαία πριν την εμφάνισή τους, αλλά αυτοί έβγαλαν αμέσως καινούργια από τις αποσκευές τους.

Θα έβγαζαν και κουμπούρια, αλλά ευτυχώς τα όπλα που φορούν όταν χορεύουν είναι παμπάλαια και μη λειτουργικά.

Από παραξενιά δεν πάνε πουθενά χωρίς να έχουν μαζί τους τουλάχιστον τρεις σημαίες.
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Αρχείο Κέντρου Ελληνικού Χορού Τρίπολης
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com