«Είναι πολύ εύκολο να κάνεις ένα παιδί, αλλά πολύ δύσκολο να το μεγαλώσεις σ’ αυτό τον τόπο. Όταν ήμουν νέος δούλευα τσοπάνος, μετά με τράβηξαν τα νερά και έγινα ψαράς από φτώχεια και ζόρι. Με μια βάρκα, που τη βάφω και την ξαναβάφω με μπλακ (κατράμι), μεγάλωσα τα παιδιά μου, μέχρι αυτά να φύγουν και να αναζητήσουν καλύτερη τύχη σε άλλα μέρη».
Aπειλείται το περιβάλλον
Ο ψαράς, που μονολογεί στο λιμανάκι της Μικρολίμνης Πρεσπών, φοβάται ότι στο τέλος θα εγκαταλείψουν την περιοχή όλοι οι νέοι άνθρωποι. Λίγα μέτρα παρακάτω άλλος ένας συνάδελφός του ραντίζει τα δίχτυα με μια σκόνη για να καθαρίσουν και να ασπρίσουν. Οι αναθυμιάσεις καίνε τα μάτια του και τρυπάνε τις μύτες των ανθρώπων που βρίσκονται εκεί γύρω. «Κάθε φορά που ρίχνω αυτή τη σκόνη με πιάνει δύσπνοια και φοβάμαι ότι θα πεθάνω, αμφιβάλλω αν θα αντικρίσω πάλι τα παιδιά μου». Το υπομένει, όμως, επειδή τα δίχτυα στη λίμνη πρασινίζουν και χαλάνε, με τι λεφτά να αγοράσει καινούργια; Αμφίβολο αν του έχει εξηγήσει κανείς τον κίνδυνο που διατρέχει, όχι μόνο ο ίδιος αλλά και το περιβάλλον.
Ερημώνουν τα χωριά
Στο χωριό Βροντερό, λίγα χιλιόμετρα πάνω από τις Πρέσπες, οι δρόμοι είναι κομμένοι σαν φέτες και τα παλιά σπίτια δεν ξεχωρίζουν από τα μισογκρεμισμένα μαντριά. Στην ερώτηση γιατί το χωριό μοιάζει ερειπωμένο, μια μαυροφορεμένη γυναίκα ξαφνιάζεται και απαντάει με απότομο τρόπο: «Γιατί ρωτάτε εμάς; Να ρωτήσετε εκείνους που φταίνε για το χάλι μας».
Οι Πρέσπες είναι ένας μεγαλειώδης τόπος, από τους ομορφότερους της Ελλάδας, όπου περισσεύει η άγρια φυσική ομορφιά, αλλά δυστυχώς και η εγκατάλειψη. Οι νέοι άνθρωποι αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στην ενδοχώρα ή το εξωτερικό για να ζήσουν και να μορφωθούν. Περιοχές πολύ μικρότερης ομορφιάς σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αποτελούν αξιοθέατα παγκόσμιας ακτινοβολίας. Οι Πρέσπες υφίστανται το μίζερο βαλκανικό πεπρωμένο τους.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Είναι εντυπωσιακή η εικόνα των πάνοπλων στρατιωτών μέσα στην οργιώδη βλάστηση της νησίδας του Έβρου. Οι ίδιοι λένε μεταξύ τους «Πάμε για περίπολο στο Βιετνάμ».
Στα χωριά του βουνού ζουν άνθρωποι που αναζωογονούν την ιδέα της ελευθερίας. Ένας από αυτούς ήταν ο αείμνηστος Λεωνίδας Ζαφειρόπουλος, ο οποίος τραγουδούσε σπάνια κολοκοτρωναίικα τραγούδια, που δεν είχαν ηχογραφηθεί και κινδύνευαν να χαθούν.
Ούτε μια μέρα στη ζωή του δεν πέρασε χωρίς να πιάσει το πινέλο στα χέρια του. Στο δημοτικό ζωγράφιζε τα σκηνικά των σχολικών γιορτών, στα καράβια τις μαγικές εικόνες που αντίκριζε στους ωκεανούς. Είναι ένας οικογενειάρχης της διπλανής πόρτας, που τα έργα του κοσμούν πολλά μουσεία ασκεί την τέχνη του αφιλοκερδώς.
Στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών, στην Πλατεία Κολοκοτρώνη στην οδό Σταδίου, φυλάσσονται κειμήλια της Επανάστασης του 1821. Ανάμεσα σ’ αυτά περιλαμβάνονται η περικεφαλαία, οι επωμίδες και το γιλέκο του Κολοκοτρώνη.
Τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ τον κρέμασαν οι Οθωμανοί στην πύλη εισόδου του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης ανήμερα του Πάσχα 10 Απριλίου 1821, λίγες ημέρες μετά την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης.
Στην πλατεία Αναλήψεως των Βριλησσίων λειτουργεί από το 1947 ένα παραδοσιακό μαγαζί, που πουλάει αμέτρητα και σπάνια είδη καθημερινής χρήσης. Δεν είναι μόνο απαραίτητο, αλλά και όμορφο να το βλέπεις. Πουλάει τα πάντα και ξυπνάει νοσταλγικές μνήμες.
Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, από την εποχή της Άλωσης μέχρι σήμερα, έχουν συνδέσει τον πρώην ναό της Αγίας Θεοδοσίας με τον τάφο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Αυτή την εικασία επιβεβαιώνει η μαρτυρία μιας σύγχρονης καθηγήτριας αρχαιολογίας.
Φωτογραφικό οδοιπορικό στην επιβλητική βυζαντινή καστροπολιτεία που γέννησε τον τελευταίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.