Ετικέτα: Δωδεκάνησα

Το 1912 είχε φτάσει στην Κάρπαθο το ιταλικό πολεμικό πλοίο Ρεγγίνα Μαργκερίτα, το οποίο όταν φούνταρε την άγκυρα έπεσε και η αλυσίδα που τη συγκρατούσε μέσα στο νερό, επειδή δεν την είχαν δεμένη καλά. Ο Ιταλός ναύαρχος που επέβαινε στο καράβι ζήτησε αμέσως τη βοήθεια των κατοίκων του νησιού για να ανασύρουν την άγκυρα.

Από τα ωραιότερα λιμάνια της Μεσογείου, στις παρυφές του Αιγαίου Πελάγους. Μοιάζει πολύ με τη Σύμη, είναι το μικρό αδελφάκι της. Ένα αρχιτεκτονικό θαύμα με αρχοντικά παραδοσιακά σπίτια βαμμένα σε απαλά χρώματα. Είναι απέναντι από την τουρκική πόλη Κας. Το λατρεύουν και οι Τούρκοι, που το επισκέπτονται κατά χιλιάδες με καραβάκια. Για τους απλούς ανθρώπους δεν είναι αγκάθι στις σχέσεις των δύο χωρών, αλλά γέφυρα φιλίας. Το έχουν, επίσης, ερωτευτεί και οι Ιταλοί. Εδαφικά μπορεί να ανήκει στην Ελλάδα, αλλά αισθητικά ανήκει σε όλους. (Φωτογραφίες: Σταμάτης Ζαφειρόπουλος)

Κατά το 1865-70, ο ναυτικός Φώτης Μαστορίδης από τη Σύμη, που ταξίδευε με αγγλικά βαπόρια, είδε στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας πώς ανασύρουν από τον βυθό τα ναυάγια. Χρησιμοποιούσαν μια καταδυτική μηχανή, η οποία μέσω ενός λαστιχένιου σωλήνα τροφοδοτούσε το σκάφανδρο των δυτών με αέρα. Τη χειρίζονταν δύο άτομα που γύριζαν με τα χέρια ένα σιδερένιο τροχό συνδεδεμένο μ’ ένα κομπρεσέρ. Εκεί μπήκε η ιδέα στον Έλληνα ναυτικό ότι στην πατρίδα του τη Σύμη με αυτή τη μηχανή θα μάζευαν του κόσμου τα σφουγγάρια.

«Επί 44 χρόνια φωτογραφίζω τον κόσμο που επισκέπτεται το νησί. Παλαιότερα έρχονταν από τη Ρόδο στη Σύμη το πολύ δέκα τουρίστες την ημέρα, τα τελευταία χρόνια έρχονται χιλιάδες. Κάθονται μια ώρα και ξαναφεύγουν με τα καραβάκια. Τρέχω να τους φωτογραφίσω μόλις κατεβούν στο λιμάνι και τυπώνω επιτόπου τις φωτογραφίες. Τις στήνω σε πάγκους για να τις δουν καθώς φεύγουν και να τις αγοράσουν σαν αναμνηστικές. Με βοηθάει κι ο γιος μου ο Μιχάλης, που έχει βγάλει και σχολή φωτογραφίας. Από οχτώ χρονών παιδάκι κρεμάει μαζί μου φωτογραφίες σε τελάρα».

«Παλιότερα είχα δουλέψει μηχανικός σε μια εμπορική μπρατσέρα 150 τόνων. Τη λέγανε "Άγιος Σπυρίδων" και ανήκε στον Δημήτρη Μπινότση. Φόραγε ελληνική μηχανή μάρκας "Αξελός’" με 120 άλογα και κάναμε τη διαδρομή Ρόδος-Σύμη-Πειραιάς με οκτώ μίλια την ώρα. Ήταν αληθινό θαλασσινό σκάφος, ξύλινο, τριάντα μέτρα μακρύ».