Ετικέτα: Αμάρι

Μέσα στον αχανή ελαιώνα του Αμαρίου, κοντά στο χωριουδάκι Αγία Παρασκευή, βρίσκεται ένα δίκλιτο εξωκλήσι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και τον Άγιο Ραφαήλ. Δύο φορές κάθε χρόνο, στις 6 Αυγούστου και την τρίτη ημέρα του Πάσχα, το επισκέπτονται οι κάτοικοι από τα γύρω χωριά για να το λειτουργήσουν και να του δώσουν ζωή.

{jcomments on}

Γραφικό χωριό στα νότια του Νομού Ρεθύμνου της Κρήτης, που το προτιμούν κυρίως τουρίστες νεαρών ηλικιών. Οι κάτοικοί του είναι φιλόξενοι και κερνούν τους επισκέπτες τοπικά προϊόντα με αξέχαστες γεύσεις. Ο καιρός είναι πάντα καλός και μερικές φορές το καλοκαίρι φυσάει από το Λιβυκό Πέλαγος ζεστός αφρικανικός άνεμος. Εκείνες τις καυτές μέρες και νύχτες η Αγία Γαλήνη μετατρέπεται σε εξωτικό τόπο με απόκοσμη ομορφιά.

Η επαρχία Αμαρίου βρίσκεται στα νότια του νομού Ρεθύμνου, στη δυτική πλαγιά του Ψηλορείτη, και αποτελείται από τα δώδεκα χωριά του Δήμου Κουρητών. Ο δήμος αυτός πήρε το όνομά του από τον μύθο των Κουρητών, οι οποίοι προκειμένου να προστατέψουν τον νεογέννητο Δία από τον πατέρα του Κρόνο, κτυπούσαν με δύναμη τις ασπίδες τους για να σκεπάσουν το κλάμα του βρέφους. Οι άνθρωποι εκεί είναι πολύ ερωτευμένοι με τη γη και τα δέντρα, ενώ ανοίγουν εύκολα την καρδιά και την πόρτα τους στους ξένους.

Το 1823 ένα 11χρονο κοριτσάκι, που το έλεγαν Καλλίτσα, αρπάχτηκε από τους Τούρκους στο χωριό Αποδούλου του Αμαρίου Ρεθύμνου και στάλθηκε για πούλημα στα σκλαβοπάζαρα της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου. Εκεί την αγόρασε ένας Άγγλος αρχαιολόγος και την πήρε μαζί του στην Αγγλία για να τη χρησιμοποιήσει ως οικιακή βοηθό. Η ιστορία της Καλλίτσας κόβει την ανάσα και φανερώνει την ικανότητα επιβίωσης της ελληνικής φυλής.

Κωστής Φουντουλάκης ξεκίνησε να μαθαίνει την τέχνη του σαμαρά δίπλα στον Γιώργη Τσαχάκη στην Αγία Γαλήνη, στο εργαστήρι του οποίου δούλευαν 5-6 άτομα. Όταν, όμως, στην κατοχή οι Εγγλέζοι άρχισαν να βομβαρδίζουν τους Γερμανούς στο λιμάνι, η μάνα του φοβήθηκε μην σκοτωθούν τα κοπέλια της και τα πήγε στο χωριό Αποδούλου, στην ενδοχώρα της επαρχίας Αμαρίου, για να γλιτώσουν. Εκεί είχε το εργαστήρι του ο σαμαράς Νικόλας Ριζικιανός, στη δούλεψη του οποίου μπήκε αμέσως ως μαθητευόμενος ο Κωστής Φουντουλάκης.

«Ρώτησα πιο είναι το πιο νότιο μέρος της Ευρώπης και μου είπαν η νότια Κρήτη. Έψαχνα να βρω έναν καλό τόπο για να ζήσω, που να κάνει ζέστη και να έχει ήλιο όλο τον χρόνο. Ονειρευόμουνα ένα σπίτι μακριά από πόλεις, που να έχει κοντά μια πηγή νερού και δέντρα. Στο πρώτο σπίτι που βρήκα δεν είχε ούτε ρεύμα, μόνο ένα τζάκι στη γωνιά. Για να ψήσω καφέ κάθε πρωί άναβα ξύλα, σιγά-σιγά όμως αγόρασα ένα πετρογκάζ από το μαγαζί του χωριού».

Αν περάσεις μέσα από ένα χωριό του Αμαρίου και σταματήσεις για να ζητήσεις κάποια πληροφορία, σίγουρα θα σου πουν: «Κάτσε επαέ να πιούμε μια ρακί». Ο Γιώργης Σαρρής, από το χωριό Κουρούτες, είναι χαρκιάς, δηλαδή σιδηρουργός. Το μαγαζί του είναι επάνω στον δημόσιο δρόμο κι όποιος ταξιδιώτης του απευθύνει τον λόγο, ο Γιώργης τον κερνάει κάτι τι στο διπλανό καφενείο. Ο καφετζής έχει βγάλει ένα μακρόστενο πάγκο στο πεζοδρόμιο, όπου ο χαρκιάς με τους φίλους του κάθονται και αγναντεύουν τις κορυφές του Ψηλορείτη, που βρίσκονται φάτσα μπροστά τους σε απόσταση αναπνοής.

Στο καφενείο της μικρής σαν σπιθαμή πλατείας του χωριού Αγιάννη Αμαρίου Ρεθύμνου συναντήσαμε τον συνταξιούχο Ζαχαρία Δανδουλάκη, ο οποίος είχε προστατεύσει επί δικτατορίας τον αείμνηστο αγωνιστή της αριστεράς Αντώνη Μπριλάκη. Αν και είχε εντελώς αντίθετες πολιτικές πεποιθήσεις απ’ αυτόν, τον έκρυβε επί 17 μήνες και στο τέλος τον φυγάδευσε στο εξωτερικό με αεροπλάνο, με άλλο όνομα και διαβατήριο.

Ο Κυριάκος Λίτινας είναι ιερέας στην Αγία Παρασκευή της επαρχίας Αμαρίου Ρεθύμνου. Είναι πολύ αγαπητός άνθρωπος και καλός οικογενειάρχης, που πασχίζει το ίδιο σκληρά με το ποίμνιό του να τα φέρει βόλτα στη ζωή. Οι κάτοικοι του χωριού είναι μετρημένοι στα δάχτυλα και όλοι μαζί ούτε που γεμίζουν ένα εκκλησάκι. Ψάλτης του χωριού επί πολλά χρόνια είναι η Καλλιόπη Κανακάκη, καθώς δεν υπάρχει άντρας να κάνει αυτή τη δουλειά.

Από παιδάκι είχε κλίση στη μουσική ο λυράρης Μανώλης Διαμαντάκης, από το χωριό Φουρφουρά της επαρχίας Αμαρίου Ρεθύμνου, αλλά δεν είχε λύρα ούτε δοξάρι. Για ξεκίνημα έφτιαξε μόνος του ένα λυράκι της κακιάς ώρας από απιδιά, με χορδές από δερμάτινα λουριά. Στο δοξάρι έβαλε τρίχα από ουρά αλόγου και πάλευε να παίξει. Αντί για ρετσίνι έτριβε τις τρίχες με φύλλα από ακονιζέ, χαμηλό φυτό με χνουδωτό φυλλαράκι.