Μέσα στον αχανή ελαιώνα του Αμαρίου, κοντά στο χωριουδάκι Αγία Παρασκευή, βρίσκεται ένα δίκλιτο εξωκλήσι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και τον Άγιο Ραφαήλ. Δύο φορές κάθε χρόνο, στις 6 Αυγούστου και την τρίτη ημέρα του Πάσχα, το επισκέπτονται οι κάτοικοι από τα γύρω χωριά για να το λειτουργήσουν και να του δώσουν ζωή.
Μετά από κάθε μεγάλο κύμα οι επιβάτες της βάρκας έβγαζαν ένα επιφώνημα και έλεγαν: «Μπράβο καπετάνιε, να έχεις τη χάρη των Επτά Παίδων». Ο καπετάνιος ήταν ένα νεαρό παλικάρι που χαμογελούσε αμήχανα, αλλά και κρατούσε γερά το τιμόνι της βάρκας. Δεν κράτησε πάνω από δέκα λεπτά το γερό κούνημα και επανήλθε η γαλήνη, καθώς η βάρκα μπήκε μέσα στο τόξο της καλντέρας του ηφαιστείου.
Παμπάλαιο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου, κοντά στην Τρίπολη, που κρατάει μια βδομάδα. Η αρχή του ανάγεται αρκετούς αιώνες πίσω στην εποχή της φραγκοκρατίας και είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι ένα αχανές παζάρι στο οποίο βρίσκεις κυριολεκτικά τα πάντα, από ρούχα και οικιακά σκεύη, μέχρι κοσμήματα και παιχνίδια. Είναι επίσης και ένα απέραντο ψητοπωλείο (και κρεματόριο) γουρνοπούλας, καθώς και γλυκατζίδικο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το εκκωφαντικό λούνα παρκ που μαγεύει τα παιδιά και όχι μόνο. Στα προηγούμενα χρόνια το πανηγύρι ήταν χαοτικό και ανατολίτικο, γεμάτο σκόνη και θόρυβο, με Γύρο του Θανάτου, με πληθωρικές τραγουδίστριες, με νταούλια και κλαρίνα, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει εκμοντερνιστεί και έχει χάσει αρκετά τη γραφικότητά του.
«Στις 29 Αυγούστου πηγαίνουμε στο Λιμποβίσι, που γιορτάζει η εκκλησούλα του Αγιάννη έξω από το σπίτι του Κολοκοτρώνη. Βάζουμε από τις έξι το πρωί τις φορεσιές μας με πολύ μεγάλο καμάρι και πάμε στην εκκλησία να ευλογήσει ο δεσπότης τα άρματά μας. Στη συνέχεια κάνουμε περιφορά της εικόνας και τρισάγιο στο σπίτι του Κολοκοτρώνη. Και μετά τι άλλο; Αρχίζουν τα κολοκοτρωναίικα και αντηχούν ανατριχιαστικά οι ρεματιές».
Η Ελληνική Κοινότητα Τεργέστης γιορτάζει τα Θεοφάνεια κάθε χρόνο με μεγάλη λαμπρότητα. Από το πρωί συγκεντρώνονται οι Έλληνες στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται στο κέντρο της παραλιακής λεωφόρου, για να παρακολουθήσουν τη θεία λειτουργία. Στη συνέχεια συγκροτούν πομπή και περπατούν όλοι μαζί μέχρι την προβλήτα του λιμανιού, όπου ρίχνουν τον σταυρό στη θάλασσα και κάνουν αγιασμό των υδάτων.
Πριν εκατό χρόνια το ορεινό χωριό Καλλικράτης της επαρχίας Σφακίων είχε πεντακόσιους μόνιμους κατοίκους και σήμερα μόνο επτά, όσα είναι τα μέλη της οικογένειας του κτηνοτρόφου Μανώλη Μανουσέλη. Το μοναδικό παιδί του χωριού είναι ο μικρός γιος του, που πάει σχολείο στο διπλανό χωριό Μυριοκέφαλος.
Όταν χτυπάς την πόρτα ενός σπιτιού στην Κρήτη προβάλει ένα χαμογελαστό πρόσωπο που σου λέει: «Καλώς τον, βάλ’ του μια (τσικουδιά)». Η προσφορά της τσικουδιάς αποτελεί το προσκλητήριο για μια στενότερη προσέγγιση και επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Ειδικά αυτοί που συμμετέχουν στην τελετουργία παραγωγής του ποτού πετυχαίνουν ανώτερα επίπεδα συντροφικότητας.
Στα τέλη Αυγούστου γίνεται στο Λεωνίδιο η γιορτή της μελιτζάνας, όπου πάνω από ένας τόνος τσακώνικες μελιτζάνες μαγειρεύονται σε αμέτρητες παραλλαγές. Το βράδυ της γιορτής ειδικοί γευσιγνώστες βραβεύουν το καλύτερο φαγητό και μετά στήνεται λαϊκό γλέντι και φαγοπότι, που φτάνει μέχρι το πρωί.
Χιλιάδες ντόπιοι και ξένοι επισκέπτες παρελαύνουν μπροστά από πάγκους, που είναι στρωμένοι με εκατοντάδες ταψιά και κατσαρόλες, και δοκιμάζουν μια απίστευτη ποικιλία συνταγών μελιτζάνας. Οι γυναίκες του Λεωνιδίου έχουν την τιμητική τους εκείνη την ημέρα και τα καταφέρνουν πολύ καλά. Οι Τσακώνισσες είναι φινετσάτες κυρίες με φαντασία, που εκτός από μαγειρικές ικανότητες διαθέτουν και έντονη προσωπικότητα.
Στην «οικονομία των βουνών» της Κρήτης η κουρά των προβάτων και η παραγωγή μαλλιού για την υφαντική έπαιζε σπουδαίο ρόλο ακόμα και από τη Μινωική εποχή, όπως φαίνεται σε πινακίδες της Κνωσού. Παλαιότερα οι κτηνοτρόφοι περίμεναν με λαχτάρα το καλοκαίρι για να κουρέψουν τα πρόβατα και να εξασφαλίσουν το πολύτιμο μαλλί, με το οποίο έφτιαχναν τα ενδύματα και τα σκεπάσματα της οικογένειας, καθώς και τα προικιά των κοριτσιών τους.
Την ημέρα του Αγίου Πνεύματος γίνεται ένα πρωινό πανηγύρι στην Αλιμπίστα, ορεινό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, όπου κατοικούν μόνο δύο οικογένειες. Παρ’ όλο που ο δρόμος από το Θέρμο μέχρι εκεί δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση, το πλάτωμα μπροστά στο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας γεμίζει με αυτοκίνητα.
