Στα Ντόκλαντς του Λονδίνου η επιβλητική αρχιτεκτονική επισκιάζει τους ανθρώπους και τους κάνει να μοιάζουν ανύπαρκτοι ή μικροσκοπικοί. Παρότι ανάμεσα στα τεράστια γυάλινα κτίρια κινούνται και εργάζονται χιλιάδες άτομα, οι χώροι δείχνουν άδειοι και υπάρχει μια αίσθηση ερημιάς.
Διαστημικό προάστιο
Σε αυτή την περιοχή του ανατολικού Λονδίνου δραστηριοποιούνται ανυπολόγιστης οικονομικής ισχύος εταιρείες. Τα γυάλινα κτίρια καθρεπτίζονται στα νερά του Τάμεση, δίνοντας μια γεύση μέλλοντος και επιστημονικής φαντασίας. Μέχρι τη δεκαετία του ’50, στον ίδιο χώρο υπήρχαν οι λιμενικές εγκαταστάσεις του Λονδίνου και τα φημισμένα ναυπηγεία, που ήταν γεμάτα με χιλιάδες εργάτες και μαούνες που σφύριζαν.
Από παλιά τα Ντόκλαντς αποτελούσαν σύμβολο της βρετανικής ισχύος, γι’ αυτό τον λόγο οι Γερμανοί τα βομβάρδισαν άγρια επί 57 συνεχείς ημέρες, στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν επί πρωθυπουργίας Θάτσερ πήραν τη θέση των ναυπηγείων οι γυάλινοι ουρανοξύστες, ο Ιρλανδικός Απελευθερωτικός Στρατός τούς έβαλε στο μάτι και τους ανατίναξε δύο φορές.
Τα golden boys που εργάζονται στην περιοχή συμπεριφέρονται διακριτικά, μιλούν χαμηλόφωνα, φορούν ρούχα των ίδιων σκούρων αποχρώσεων και γράφουν συνεχώς σε φορητά κομπιούτερ. Μοιάζουν με μικρές, κομψές, ευφυείς και καλοκουρδισμένες υπάρξεις. Οι σχέσεις μεταξύ τους μοιάζουν ρυθμισμένες, οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες διευκρινισμένες, οι τσέπες τους γεμάτες χρήμα και η ψυχή τους γεμάτη συναισθηματική νωχέλεια.
Φωτογραφικός παράδεισος
Η περιοχή των Ντόκλαντς προσφέρεται για επιτυχημένη φωτογράφηση, αρκεί στην τσάντα των φωτογράφων να υπάρχει το λιγότερο ένας ισχυρός ευρυγώνιος φακός υψηλής ευκρίνειας και ένα πολωτικό φίλτρο που κόβει τις αντανακλάσεις. Με χρήση τρίποδου μπορούν να τραβηχτούν κρυστάλλινες ημερήσιες και συναρπαστικές νυχτερινές φωτογραφίες, όταν η ατμόσφαιρα είναι διαυγής, φαινόμενο όχι τόσο συνηθισμένο στο Λονδίνο.
Οι πιο συχνές μέρες της καταχνιάς ενδείκνυνται για ασπρόμαυρη ατμοσφαιρική φωτογράφηση, με παράλληλη χρήση κατάλληλων φίλτρων και τεχνικών επεξεργασίας εικόνας που αυξάνουν την αντίθεση. Από τη φωτογράφηση δεν μπορεί να εξαιρεθεί ο φτιαγμένος από μέταλλο και γυαλί ουρανοξύστης Canary Wharf, που πατάει σε μια στενή λωρίδα γης στο μέσο του Τάμεση. Με ύψος διακοσίων μέτρων είναι το υψηλότερο κτίριο της Βρετανίας.
Η επιστροφή στο Λονδίνο από τα Ντόκλαντς γίνεται με το light train, ελαφρύ τρένο με βαγόνια σε υπερυψωμένη τροχιά. Οι ελεγκτές που τσεκάρουν τα εισιτήρια είναι χαρακτηριστικοί Άγγλοι νεαροί, που φορούν σκουλαρίκια και σιγοτραγουδούν παλιές ποπ επιτυχίες. Σε ελάχιστη απόσταση από τα Ντόκλαντς το τοπίο διαφοροποιείται δραματικά, αφού τα φτωχικά χαμηλά σπίτια διαδέχονται τα ψηλά μεταλλικά κτίρια. Στο τρένο μπαίνουν πιο θορυβώδεις άνθρωποι με πολύχρωμα ρούχα, που ανήκουν σε όλες τις φυλές του κόσμου.
Ανεπανάληπτη πόλη
Με το Λονδίνο έχουν ερωτοχτυπηθεί ανεπανόρθωτα αμέτρητοι άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και πολλοί φωτογράφοι. Σ’ αυτή την καταπληκτική πόλη τη μια στιγμή βρέχει σαν να πρόκειται για κατακλυσμό και μετά από ελάχιστα λεπτά λάμπει ο ουρανός. Από τη μια μεριά βλέπεις πανίσχυρες γυάλινες και μεταλλικές τράπεζες με φιλόδοξους και εσωστρεφείς υπαλλήλους, κι από την άλλη χαμηλά ομοιόμορφα σπίτια με φτωχότερους και πιο εκδηλωτικούς ανθρώπους.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Όταν πέθανε ο Γέρος του Μοριά, κατά τη διάρκεια της έκθεσης της σωρού του σε λαϊκό προσκύνημα, άγνωστος καλλιτέχνης αποτύπωσε επάνω στο νεκρικό κρεβάτι τη μορφή του σε γύψινο εκμαγείο, από το οποίο αναπαράχθηκε χάλκινο προσωπείο που εκτίθεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών.
Ένας Τσάκωνας από το Λεωνίδιο Αρκαδίας, που σπούδαζε ιατρική στη Φλωρεντία, συγκρούστηκε με τον Μέτερνιχ για τα μάτια της κόμισσας Μποργκέζε, αδελφής του Μεγάλου Ναπολέοντα. Η συναρπαστική ιστορία ενός γοητευτικού Έλληνα και μετέπειτα επαναστάτη του 1821.
Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, από την εποχή της Άλωσης μέχρι σήμερα, έχουν συνδέσει τον πρώην ναό της Αγίας Θεοδοσίας με τον τάφο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Αυτή την εικασία επιβεβαιώνει η μαρτυρία μιας σύγχρονης καθηγήτριας αρχαιολογίας.
Στην πλατεία Αναλήψεως των Βριλησσίων λειτουργεί από το 1947 ένα παραδοσιακό μαγαζί, που πουλάει αμέτρητα και σπάνια είδη καθημερινής χρήσης. Δεν είναι μόνο απαραίτητο, αλλά και όμορφο να το βλέπεις. Πουλάει τα πάντα και ξυπνάει νοσταλγικές μνήμες.
Στο Ζυγοβίστι Γορτυνίας υπάρχει ένα τεράστιο μαρμάρινο γλυπτό βιβλίο με σκαλισμένα επάνω του 197 ονόματα κατοίκων του χωριού, οι οποίοι αποτελούσαν το 1821 τη φρουρά του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Όταν ένας Τούρκος τραυμάτισε στο πρόσωπο τον Κωνσταντίνο, εκείνος κραύγασε: «Δεν υπάρχει κανένας χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;». Δευτερόλεπτα μετά, ένας Οθωμανός που βρισκόταν πίσω του, του έκοψε το κεφάλι με μια σπαθιά.
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση ανθρώπων στο νησάκι, γιατί είναι αμέτρητες οι φωλιές των πουλιών και θα κινδύνευαν τα αυγά και οι νεοσσοί. Ακόμα και το εκκλησάκι του Αϊ-Γιώργη μένει αλειτούργητο για χάρη των κορμοράνων και των πελεκάνων.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Τεγέας περιέχει θησαυρούς αρχαιοελληνικού κάλλους, που παρουσιάζονται με αριστοτεχνικό τρόπο. Η περιήγηση στο μουσείο αποτελεί σχεδόν μυσταγωγία.