Φθινόπωρο στο Λονδίνο

Τα πεσμένα φύλλα μοιάζουν με παχιά χαλιά στα πεζοδρόμια του Λονδίνου.

Από το τέλος Αυγούστου τα πάρκα και τα πεζοδρόμια του Λονδίνου είναι σαν μια κίτρινη θάλασσα από πεσμένα φύλλα. Το φθι­νόπωρο εισβάλλει απότομα στην Αγγλία. Εκεί που ο ήλιος λάμπει, σκοτεινιάζουν τα πάντα και πιάνουν ξαφνικές βρο­χές. Τα σύννεφα κρύβουν κι αποκαλύπτουν τον ήλιο με μεγάλη ταχύτητα, ενώ από τη μια στιγμή στην άλλη οι εικόνες μετατρέ­πονται από έγχρωμες σε ασπρόμαυρες.


Αποχαιρετούν τον ήλιο

Το Λονδίνο κιτρινίζει το φθινόπωρο.Στα σύντομα μεσοδιαστήματα ηλιοφάνειας οι Άγγλοι απο­λαμβάνουν στα πάρκα τον ήλιο ημίγυμνοι. Δίπλα στους ξαπλω­μένους ανθρώπους λιάζονται και οι πολυάριθμοι σκύλοι τους. Βιά­ζονται όλοι να ρουφήξουν όσο πιο πολλές ακτίνες του ήλιου μπο­ρούν, επειδή ξέρουν καλά ότι ο χειμώνας που θα ακολουθήσει θα κρύψει για αρκετούς μήνες, όχι μόνο τον ήλιο, αλλά και το ίδιο το φως.

Οι Άγγλοι δεν υπολογίζουν καθόλου το κρύο, γι’ αυτό τον λόγο είναι όλοι μονίμως κρυωμένοι και βήχουν. Η βρογχίτιδα είναι η εθνική τους αρρώστια, την οποία αντιμετωπίζουν με πενικιλίνες παλαιάς γενιάς. Προτιμούν να υποφέρουν, παρά να πάρουν εξελιγμένα αντι­βιοτικά για ψύλλου πήδημα.

Το φθινόπωρο κοντά στους ανθρώπους τριγυρίζουν και πολλοί σκίουροι, που φτάνουν ακόμα και στις πόρτες των σπιτιών για να αναζητήσουν τροφή. Σκίουροι κυκλοφορούν και στο κέντρο του Λονδίνου. Αν υπήρχε αντιστοιχία με την Αθήνα, θα ήταν σαν να έβλεπε κανείς τους ανθρώπους στην πλατεία Κάνιγ­γος να ταΐζουν σκιουράκια, καθώς θα περίμεναν ανέμελοι το γρα­φικό αστικό λεωφορείο να τους μεταφέρει στο σπίτι τους...
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Σε όλο το Λονδίνο υπάρχουν καλοδιατηρημένα πάρκα Σε όλο το Λονδίνο υπάρχουν καλοδιατηρημένα πάρκα
Τα σκιουράκια τρώνε φουντούκια από τα χέρια των περαστικών στο κέντρο του Λονδί¬νου. Τα σκιουράκια τρώνε φουντούκια από τα χέρια των περαστικών στο κέντρο του Λονδί¬νου.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

*Υποχρεωτικά πεδία


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντινούπολη - Πώς άφησε την τελευταία του πνοή ο Παλαιολόγος

Όταν ένας Τούρκος τραυμάτισε στο πρόσωπο τον Κωνσταντίνο, εκείνος κραύγασε: «Δεν υπάρχει κανένας χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;». Δευτερόλεπτα μετά, ένας Οθωμανός που βρισκόταν πίσω του, του έκοψε το κεφάλι με μια σπαθιά.

Το μνημείο της φρουράς του Κολοκοτρώνη

Στο Ζυγοβίστι Γορτυνίας υπάρχει ένα τεράστιο μαρμάρινο γλυπτό βιβλίο με σκαλισμένα επάνω του 197 ονόματα κατοίκων του χωριού, οι οποίοι αποτελούσαν το 1821 τη φρουρά του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Εκπληκτικό συνέδριο με θέμα την Ψυχική Υγεία

Οι υπερσύγχρονοι χώροι του Κέντρου Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος στην Αθήνα πλημμύρισαν επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό που παρακολούθησαν το διεθνές συνέδριο Nostos 2023 με θέμα την Ψυχική Υγεία.

Αλυκή Κίτρους Πιερίας - Παράδεισος πουλιών και φωτογράφων

Μεσαιωνική αλυκή με ιαματικά νερά, καταφύγιο άγριων πουλιών, διάβρωση και ακινησία από την αλμύρα, μαγικές εικόνες.

Αγία Φωτεινή - Το κόσμημα του αρκαδικού οροπεδίου

Δίπλα στο αρχαιοελληνικό θέατρο της Μαντινείας βρίσκεται η Αγία Φωτεινή που συνδυάζει αρχαιοελληνικές και χριστιανικές επιρροές. Μεγάλα ονόματα της τέχνης εκφράστηκαν κολακευτικά γι’ αυτή την εκκλησία, αλλά και αρκετά αμφισβήτησαν την αρχιτεκτονική της.

Ένας ιδιαίτερος ζωγράφος στα Βριλήσσια Αττικής

Ούτε μια μέρα στη ζωή του δεν πέρασε χωρίς να πιάσει το πινέλο στα χέρια του. Στο δημοτικό ζωγράφιζε τα σκηνικά των σχολικών γιορτών, στα καράβια τις μαγικές εικόνες που αντίκριζε στους ωκεανούς. Είναι ένας οικογενειάρχης της διπλανής πόρτας, που τα έργα του κοσμούν πολλά μουσεία ασκεί την τέχνη του αφιλοκερδώς.

Σαντορίνη - Πανηγυράκι στη ρίζα του κρατήρα

Στο εκκλησάκι των Αγίων Επτά Παίδων σε μια σχισμή του μαύρου ηφαιστειακού βράχου και κάτω από αφόρητη ζέστη, βιολιτζήδες και λαουτιέρηδες παίζουν νησιώτικα τραγούδια ασταμάτητα επί 24 ώρες, ενώ οι πιστοί χορεύουν μπροστά τους στη μικροσκοπική αμμουδιά.

Ο αδικοχαμένος τραγουδιστής του Μαινάλου

Στα χωριά του βουνού ζουν άνθρωποι που αναζωογονούν την ιδέα της ελευθερίας. Ένας από αυτούς ήταν ο αείμνηστος Λεωνίδας Ζαφειρόπουλος, ο οποίος τραγουδούσε σπάνια κολοκοτρωναίικα τραγούδια, που δεν είχαν ηχογραφηθεί και κινδύνευαν να χαθούν.