Όπου και κι αν σταθεί κανείς στην αιγυπτιακή έρημο έχει την αίσθηση ότι η φορά όλων των κινήσεων οδηγεί προς τον Νείλο ποταμό. Άμαξες που μεταφέρουν βαρέλια και μπουγάδες, γυναίκες με δοχεία στο κεφάλι, καραβάνια αποκαμωμένα από τη ζέστη και την κούραση, μισοκοιμισμένα παιδιά φορτωμένα στις ράχες γέρικων αλόγων, όλοι κατευθύνονται προς τη γαλάζια φλέβα νερού, που διασχίζει τη φλεγόμενη άμμο.
Ραχοκοκαλιά της χώρας
Γύρω από το ποτάμι κρέμονται σαν τα σταφύλια στο τσαμπί πάνω από 90 εκατομμύρια ψυχές, ένας πληθυσμός που κατά τη διάρκεια των αιώνων αυξάνεται ή μειώνεται ανάλογα με τη στάθμη των νερών. Η εύφορη ζώνη στις όχθες του Νείλου δεν ξεπερνάει το φάρδος των 20 χιλιομέτρων, ενώ σε μερικές περιπτώσεις δεν υπάρχει σπιθαμή καλλιεργήσιμης γης.
Το πολύτιμο καλλιεργήσιμο χώμα, που κατεβαίνει με τα νερά του ποταμού, προέρχεται από την Αιθιοπία και την Ουγκάντα, απ’ όπου πηγάζει ο Γαλάζιος και ο Λευκός Νείλος αντίστοιχα. Στο Σουδάν τα δύο ποτάμια συναντώνται και δημιουργούν τον Μεγαλοπρεπή Νείλο, που φτάνει μέχρι το Κάιρο. Εκεί το ποτάμι χωρίζεται σε δύο βραχίονες, τη Δαμιέττη και τη Ροζέττη, που ακολουθούν διαδρομή 240 χιλιομέτρων ο καθένας, μέχρι να καταλήξουν στη Μεσόγειο Θάλασσα.
Αναρίθμητα πλεούμενα
Κατά μήκος των χιλιάδων χιλιομέτρων του Νείλου πλέουν αναρίθμητες φελούκες, οι οποίες αποτελούν μέσο επιβίωσης πολλών Αιγυπτίων. Πολύ μακριά από τις τεχνολογικές εξελίξεις, έχουν μιαν εξαιρετική ικανότητα πλεύσης, που θα ζήλευαν και τα πιο μοντέρνα σύγχρονα σκάφη.
Τον Νείλο διαπλέουν και τουριστικά ποταμόπλοια με επιβάτες που διαβιούν θορυβωδώς και υπερπολυτελώς, σε τεράστια αντίθεση με τις οικονομικές δυσκολίες και τη στωικότητα των ανθρώπων, που ζουν στις όχθες του. Στην πλειονότητά τους οι ξεναγοί και τα ταξιδιωτικά πρακτορεία ψυχαγωγούν τους τουρίστες με δυτικότροπες μεθόδους και τους απομακρύνουν ακόμα πιο πολύ από την αληθινή μαγεία του Νείλου.
Τα μυστήρια, όμως, του Νείλου δεν κρύβονται στις φωτογραφίες των τουριστών, αλλά στην προαιώνια σχέση των Αιγυπτίων με τον ποταμό, που δεν μπορεί κανείς να την αισθανθεί από το κατάστρωμα ενός κρουαζιερόπλοιου.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών, στην Πλατεία Κολοκοτρώνη στην οδό Σταδίου, φυλάσσονται κειμήλια της Επανάστασης του 1821. Ανάμεσα σ’ αυτά περιλαμβάνονται η περικεφαλαία, οι επωμίδες και το γιλέκο του Κολοκοτρώνη.
Μεσαιωνική αλυκή με ιαματικά νερά, καταφύγιο άγριων πουλιών, διάβρωση και ακινησία από την αλμύρα, μαγικές εικόνες.
Έμεινε στον βυθό του Αιγαίου τέσσερα λεπτά χωρίς σκάφανδρο και κατόρθωσε να ανασύρει την άγκυρα της ιταλικής ναυαρχίδας, της οποίας είχε κοπεί η αλυσίδα.
Βρίσκεται στον Νομό Καρδίτσας στα 750 μέτρα υψόμετρο και προσφέρει ονειρικά τοπία.
Στην πλατεία Αναλήψεως των Βριλησσίων λειτουργεί από το 1947 ένα παραδοσιακό μαγαζί, που πουλάει αμέτρητα και σπάνια είδη καθημερινής χρήσης. Δεν είναι μόνο απαραίτητο, αλλά και όμορφο να το βλέπεις. Πουλάει τα πάντα και ξυπνάει νοσταλγικές μνήμες.
Δεν είναι μόνο χρήσιμο, είναι και πολύ όμορφο το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Χιλιάδες Έλληνες το επισκέπτονται και νοιώθουν υπερηφάνεια.
Όταν πέθανε ο Γέρος του Μοριά, κατά τη διάρκεια της έκθεσης της σωρού του σε λαϊκό προσκύνημα, άγνωστος καλλιτέχνης αποτύπωσε επάνω στο νεκρικό κρεβάτι τη μορφή του σε γύψινο εκμαγείο, από το οποίο αναπαράχθηκε χάλκινο προσωπείο που εκτίθεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών.
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση ανθρώπων στο νησάκι, γιατί είναι αμέτρητες οι φωλιές των πουλιών και θα κινδύνευαν τα αυγά και οι νεοσσοί. Ακόμα και το εκκλησάκι του Αϊ-Γιώργη μένει αλειτούργητο για χάρη των κορμοράνων και των πελεκάνων.