«Σαν παιδάκια παίζαμε στον φούρνο της οικογένειας και μέσα από το παιχνίδι ήρθε η γνώση. Μας άγγιζε η ζωή εδώ μέσα. Τη νύχτα ο πατέρας ζέσταινε τα ξύλα για να στεγνώσουν από την υγρασία και το πρωί τα έκαιγε στον φούρνο. Η περιοχή μας είναι γεμάτη αμυγδαλιές και ελιές, τα καλύτερα ξύλα, από τα οποία έπαιρνε άρωμα και το ψωμί».
Δεν το γυρίζει στο ρεύμα
Από το 1890 λειτουργεί ο φούρνος της οικογένειας Στεφάτου στο Μεσολόγγι, σύμφωνα με κάποια συμβόλαια που βρέθηκαν τρυπωμένα σε μια γωνιά. Ο σημερινός ιδιοκτήτης του, Χρήστος Στεφάτος, αν και είναι μοντέρνος και σπουδαγμένος άνθρωπος, δεν σκέφτεται να το γυρίσει από τα ξύλα στο ρεύμα, όσο και αν αυτό του στοιχίζει σε κόπο και χρήμα. Τηρεί την οικογενειακή παράδοση και έχει την ελπίδα ότι κάποτε θα γυρίσει η δουλειά και θα δικαιωθούν οι κόποι του.
«Τα παλαιότερα χρόνια αν οι άνθρωποι δεν έπαιρναν λαμαρίνα από τον φούρνο για να ψήσουν κρέατα, δεν καταλάβαιναν από γιορτές. Ήταν αδιανόητο τα Χριστούγεννα να μην δεις γυναίκες να κουβαλούν στο κεφάλι λαμαρίνες με γλυκά και πίτες από χειροποίητο φύλλο. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα οι γιαγιάδες στην επαρχία και ζωντανεύουν την παράδοση. Σ’ αυτές καταφεύγουν οι Αθηναίοι τις χρονιάρες μέρες και γι’ αυτό τον λόγο γεμίζουν οι εθνικοί δρόμοι με αυτοκίνητα».
Μερακλίδικα φαγητά
Ο Χρήστος Στεφάτος έχει ακούσει τον παππού του να του περιγράφει εικόνες του 1930, με ανθρώπους να μπαίνουν και να βγαίνουν στον φούρνο κρατώντας στα χέρια τα «τσουμπλέκια». «Ήταν μεγάλες κατσαρόλες γεμάτες με χοντρό κρέας, κρεμμύδια και ντομάτες. Ο φούρναρης έριχνε νερό για να βράσει το βοδινό, όχι πολύ, ίσα για να συμπληρώσει τους χυμούς των κρεμμυδιών. Το τσουμπλέκι ήθελε σιγανή φωτιά, έκανε ακόμα και οκτώ ώρες να ψηθεί. Το έφερναν στον φούρνο από το μεσημέρι για να είναι έτοιμο το βράδυ. Το έπαιρναν μαζί τους και στην ταβέρνα, επειδή ήταν μεζές για μερακλήδες».
Άλλοι μεζέδες που πήγαιναν παλαιότερα στον φούρνο του Στεφάτου για ψήσιμο ήταν οι μοσχαροκεφαλές και οι ουρές των βοδιών, ψημένες σε διπλές λαδόκολλες. «Έψεναν και ζυγούρια σε λαδόκολλες, γεμισμένα με κεφαλοτύρι και πασπαλισμένα με αλατοπίπερο. Οι παλιοί Μεσολογγίτες δεν ενοχλούνταν από τη βαριά μυρωδιά της προβατίνας, οι νεότεροι όμως για να τη σπάσουν γαρνίριζαν το ζυγούρι με λίγη τομάτα και πιπεριά».
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Φωτογραφικό οδοιπορικό στην επιβλητική βυζαντινή καστροπολιτεία που γέννησε τον τελευταίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.
Από εκεί εισχώρησε μια ομάδα γενιτσάρων την αυγή της 29ης Μαΐου 1453 και διέσπασε την άμυνα της Πόλης εκ των έσω. Πιθανόν είχαν στήσει καρτέρι και μπούκαραν όταν κάποια στιγμή άνοιξε η πύλη από προδοσία ή αμέλεια.
Στην πλατεία Αναλήψεως των Βριλησσίων λειτουργεί από το 1947 ένα παραδοσιακό μαγαζί, που πουλάει αμέτρητα και σπάνια είδη καθημερινής χρήσης. Δεν είναι μόνο απαραίτητο, αλλά και όμορφο να το βλέπεις. Πουλάει τα πάντα και ξυπνάει νοσταλγικές μνήμες.
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση ανθρώπων στο νησάκι, γιατί είναι αμέτρητες οι φωλιές των πουλιών και θα κινδύνευαν τα αυγά και οι νεοσσοί. Ακόμα και το εκκλησάκι του Αϊ-Γιώργη μένει αλειτούργητο για χάρη των κορμοράνων και των πελεκάνων.
Στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στην Αθήνα στεγάζεται από το 2017 η νέα Εθνική Λυρική Σκηνή. Πρόκειται για ένα ανυπέρβλητο αρχιτεκτόνημα μινιμαλιστικής τεχνοτροπίας, για το οποίο είναι υπερήφανοι όλοι οι Έλληνες.
Στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών, στην Πλατεία Κολοκοτρώνη στην οδό Σταδίου, φυλάσσονται κειμήλια της Επανάστασης του 1821. Ανάμεσα σ’ αυτά περιλαμβάνονται η περικεφαλαία, οι επωμίδες και το γιλέκο του Κολοκοτρώνη.
Ούτε μια μέρα στη ζωή του δεν πέρασε χωρίς να πιάσει το πινέλο στα χέρια του. Στο δημοτικό ζωγράφιζε τα σκηνικά των σχολικών γιορτών, στα καράβια τις μαγικές εικόνες που αντίκριζε στους ωκεανούς. Είναι ένας οικογενειάρχης της διπλανής πόρτας, που τα έργα του κοσμούν πολλά μουσεία ασκεί την τέχνη του αφιλοκερδώς.
Είναι εντυπωσιακή η εικόνα των πάνοπλων στρατιωτών μέσα στην οργιώδη βλάστηση της νησίδας του Έβρου. Οι ίδιοι λένε μεταξύ τους «Πάμε για περίπολο στο Βιετνάμ».