«Μέχρι το 1986 κάναμε όλοι μπάνιο στη λίμνη μαζί με τα παιδιά μας, δεν ξέραμε τι θα πει θάλασσα. Κατέβαινε κόσμος από τα γύρω χωριά με κάρα, με τραχτέρια και με τα πόδια, για να κολυμπήσουν και να ψαρέψουν. Τα νερά ήταν πολλά και καθαρά, μηδέν απόβλητα και σκουπίδια, ούτε οι Έλληνες, ούτε οι Γιουγκοσλάβοι τα βρώμιζαν. Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο οι Άγγλοι έπλεναν τα τραύματά τους με το νερό της λίμνης, επειδή λέγανε πως είναι ιαματικό και κλείνει τις πληγές».

Η πλαζ ερήμωσε

Ο Δημήτρης Ντένας είναι ένας από τους ελάχιστους που γεννήθηκε δίπλα στη Δοϊράνη λίμνη και δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Το μικρό ξενοδοχείο που διατηρεί στις όχθες της, επιβιώνει χάρη στους λιγοστούς οδηγούς φορτηγών αυτοκινήτων που περνούν τα σύνορα με τη FYROM, καθώς και κάποιους στρατιωτικούς.

Λίγα χιλιόμετρα παρακάτω, σ’ ένα ζαχαροπλαστείο στην κωμόπολη Μουριές, τα δύο κανταΐφια, μαζί με μια πορτοκαλάδα και ένα καφέ στοίχισαν μόνο τέσσερα ευρώ. Το ευγενικό κορίτσι που τα σέρβιρε είχε ένα μελαγχολικό τόνο στη φωνή του: «Δεν πάμε εκδρομή με το σχολείο στις όχθες της λίμνης, όπως γινότανε παλιά, επειδή η πλαζ έχει ερημώσει και υπάρχουν βούρκοι. Μεγάλωσε και η απόσταση της λίμνης από το χωριό, σαν να την πήρε ένα μαγικό χέρι και την πήγε πιο μέσα».

Οι κάτοικοι της περιοχής είδαν τη ζωή τους να γκρεμίζεται μετά το 1986, όταν λόγω της τεράστιας λειψυδρίας οι ελληνικές αρχές, σε συνεννόηση με τις σκοπιανές, τράβηξαν νερό από τη λίμνη για να ποτίσουν καλλιέργειες στον κάμπο της Χαλάστρας, 80-90 χιλιόμετρα μακριά. Τα κανάλια, όμως, ήταν χορταριασμένα, τα χωμάτινα αυλάκια σπάσανε και το νερό χάθηκε στον δρόμο, χωρίς να πάει ποτέ στον προορισμό του. Πίσω έμεινε η καταστροφή, στα ελληνικά και περισσότερο στα σκοπιανά χωριά, που έσφυζαν από τουρισμό. Η στάθμη της λίμνης έπεσε από τα δέκα στα δυόμισι μέτρα και «σκάσανε» τα ψάρια και τα μύδια.

Η πιο καθαρή της Ευρώπης

Οι Έλληνες έχουν μια ζωή πρόβλημα με τη διαχείριση των νερών. Είτε κυλούν ορμητικά στις χαράδρες του Μπέλες και δεν αξιώνεται κανείς να τα ρίξει στη Δοϊράνη που βρίσκεται δίπλα του, είτε φουσκώνουν τον Κηφισό και πνίγουν ολόκληρες γειτονιές της Αθήνας. Όμως, παρ’ όλο που η Δοϊράνη σβήνει, παραμένει η πιο καθαρή λίμνη της Ευρώπης και ασκεί τεράστια γοητεία σε όσους την αντικρίζουν.

Δεν πηγαίνουν τουρίστες στη Δοϊράνη, αλλά περιηγητές και φυσιολάτρες, οι οποίοι περπατούν επάνω σε παχιά στρώματα νεκρών μυδιών, προσκυνούν τάφους χιλιάδων πεσόντων σε βαλκανικούς πολέμους, γεύονται γριβάδια που τρέφονται μόνο με χορταράκια και σπάνε την παγωμένη επιφάνεια του νερού το χειμώνα για να «ανασάνουν» τα ελάχιστα ψάρια που έχουν απομείνει.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Μια μικρή όαση στις όχθες της λίμνης. Δίπλα όμως περισσεύουν οι βούρκοι.

---