«Ξεκίνησα να φωτογραφίζω το νησί το 1987. Εκείνη την εποχή διέμενα στην Αθήνα και ήθελα να αποδείξω σε όλους όσους συναναστρεφόμουν ότι η Λήμνος είναι ένας όμορφος τόπος και άδικα τον κατηγορούσαν και τον παρουσίαζαν ως ένα άγονο μέρος που κατοικείται μόνο από φαντάρους». 

Αφιερωμένοι στο νησί τους

Ο αξιόλογος φωτογράφος Χρήστος Καζόλης παράτησε την Αθήνα και άνοιξε ένα φωτογραφείο σε ένα γραφικό δρομάκι της Μύρινας, πρωτεύουσας της Λήμνου. Όσοι περνούν έξω από το μαγαζί του βλέπουν τις φωτογραφίες που εκθέτει και μαγνητίζονται. Ζευγαρώματα αρπαχτικών πουλιών, μαγικά ηλιοβασιλέματα με φόντο το Άγιο Όρος στο βάθος του ορίζοντα, αυθεντικοί τοπικοί τεχνίτες, ανταριασμένες θάλασσες, λασπωμένες χορταρολίμνες, διαβρωμένες από το αλάτι αλυκές.

Είναι φανερό ότι για να τραβήξει αυτές τις φωτογραφίες τριγυρνούσε με το δάχτυλο στη «σκανδάλη» επί μήνες ή ακόμη και χρόνια. Μια ζωή αφιερωμένη στη φύση, τους ανθρώπους και τον πολιτισμό, του συναρπαστικού αλλά ελάχιστα προβεβλημένου «νησιού των φαντάρων».

Στην άλλη άκρη της Λήμνου, στην ιστορική κωμόπολη Μούδρο, υπάρχει ένα άλλο φωτογραφείο, που είναι κατακλυσμένο από ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Γιώργου Ροσβάνη. Εικόνες μοναδικής αισθητικής και ιστορικής αξίας, από ένα γνήσιο λαϊκό καλλιτέχνη, που έζησε στον «απόμερο» και ανέπαφο φωτογραφικό παράδεισο της Λήμνου.

Όταν πριν αρκετά χρόνια έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Ροσβάνης, ο γιος του Στράτος, αξιόλογος φωτογράφος της Αθήνας, γύρισε στο νησί για να κρατήσει ζωντανό το οικογενειακό φωτογραφείο. «Ο πατέρας μου φωτογράφιζε τα πάντα. Στο αρχείο του βρήκα μέχρι και εικόνες κατσικιών που έχασαν τη μάνα τους και βύζαιναν από γαϊδούρες».

Για να ζήσει την οικογένειά του ο Γιώργος Ροσβάνης πήγαινε στα στρατόπεδα για φωτογραφήσεις. Ανάμεσα στις εκδηλώσεις, τις τελετές, τις εθνικές γιορτές και τις παρελάσεις των φαντάρων, ξέκλεβε χρόνο και φωτογράφιζε δραστηριότητες που δεν υπάρχουν πια.

Όλους τους μαγεύει

Η Λήμνος μοιάζει με τις ποιοτικές ταινίες που παίζονται σε απόμερα σινεμά και όχι με τις φημισμένες κινηματογραφικές υπερπαραγωγές που κόβουν πολλά εισιτήρια. Έχει κάθε τι που ενδιαφέρει έναν φωτογράφο: βιότοπους που τους σκεπάζουν κοπάδια φλαμίγκος, καλοδιατηρημένα νεοκλασικά κτίρια μοναδικής αρχιτεκτονικής αξίας, λαξευμένα με το χέρι πλακόστρωτα δρομάκια, απαράμιλλα τοπία.

Είναι ένα πραγματικό αριστούργημα του Αιγαίου, που δυστυχώς λίγοι το γνωρίζουν. Ακόμα και οι φαντάροι που υπηρετούν εκεί τη θητεία τους γίνονται μέτοχοι της μαγείας της Λήμνου. Μπορεί να "τρελαίνονται" από τις πολλές σκοπιές και ασκήσεις, αλλά αντικρίζουν και τοπία που τους κόβουν την ανάσα.

Ένας απ’ αυτούς είναι και ο Γιάννης Τσαλτιτζής, από τον Κορυδαλλό της Αθήνας. Επειδή ήταν λάτρης της φωτογραφίας τον έκαναν φωτογράφο της στρατιωτικής διοίκησης. Δεν υπήρξε μέρα που να μην στρέψει τον φακό του στο μοναδικό ηλιοβασίλεμα πίσω από το Άγιο Όρος. Του άρεσαν τα παλιά κτίρια, τα δρομάκια και τα πλακόστρωτα. Στους ποδοσφαιρικούς αγώνες μεταξύ των στρατοπέδων της Λήμνου πάλευε από τη μια να αποθανατίσει τις καλύτερες φάσεις, αλλά συνάμα κοιτούσε προς τη μεριά της θάλασσας, μην του ξεφύγει η δύση του ήλιου.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com     

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Το λιμάνι της Μύρινας.

Αραιά χτισμένο νησί με όμορφες παραλίες.

Λίγα τα παιδιά που έχουν απομείνει στο νησί.

Το φωτογραφείο του Ροσβάνη στον Μούδρο.

Μπορεί να κουράζονται οι φαντάροι στη Λήμνο, αλλά ανταμείβονται με αξέχαστες εικόνες.

Κοπάδι φλαμίγκος στη Χαρταρολίνη.

---