«Δυστυχώς τον πατέρα μου τον λέγανε Γιάννη κι όχι Βαρδινογιάννη, γι' αυτό τον λόγο ζω εδώ πάνω στην ερημιά. Έχω τέσσερα παιδιά, αλλά κανένα δεν διάλεξε  το επάγγελμα του κτηνοτρόφου, επειδή τα λεφτά που παίρνουμε από ένα κιλό γάλα δεν φτάνουν να αγοράσουμε ούτε ένα μικρό μπουκαλάκι νερό. Δεν είναι μόνο που οι έμποροι πουλάνε το γάλα τέσσερις φορές ακριβότερα απ' ότι το αγοράζουν, παίρνουν το βούτυρο από μέσα και μένει μόνο το νερό».

Μάρτυρας της παρακμής

Ο κτηνοτρόφος Νίκος Ντέντας, από τη Δοϊράνη, βόσκει καθημερινά τα γελάδια του κοντά στη λίμνη. Είναι ένας καλλιεργημένος και διαυγής άνθρωπος, που στέκεται όλη την ημέρα μόνος στη μέση ενός τεράστιου λιβαδιού και συλλογίζεται. «Δεν πήγα σχολείο, είμαι αυτοδίδακτος και έχω θυμητικό πολύ. Όλη η υδρόγειος είναι στο μυαλό μου».

Το τοπίο γύρω του είναι μαγευτικό, από τη μια μεριά το απόλυτο γαλάζιο της λίμνης και τα άγρια πουλιά, από την άλλη τα αχανή χωράφια με το αφράτο χώμα. Πίσω, όμως, από την πρωτόγονη ομορφιά και τη γαλήνη της περιοχής, κρύβεται η σκληρή νεοελληνική πραγματικότητα. Ο αγελαδοτρόφος με το κοφτερό βλέμμα βλέπει όλα αυτά τα χρόνια τα νερά της Δοϊράνης να πέφτουν και τους νέους ανθρώπους να εγκαταλείπουν την περιοχή.

«Η Αθήνα τρώει τα παιδιά της Ελλάδας σαν τον Μινώταυρο. Στα σύνορα κλείνουν τα σχολεία, στο Κιλκίς γεννιέται ένας άνθρωπος και πεθαίνουν πέντε. Οι μουσουλμάνοι στις άλλες χώρες κάνουν οχτώ παιδιά και έτσι κρατιούνται οι οικογένειες. Ο Ωνάσης είχε μόνο δύο και διαλύθηκε η οικογένειά του, δεν έμεινε κανένας. Άμα φύγουμε εμείς οι γέροι, δεν υπάρχει κανείς να κρατήσει την κτηνοτροφική παραγωγή. Όσους ξένους και να φέρουμε δεν θα καταφέρουμε να λύσουμε το πρόβλημα. Μέχρι πότε οι ταλαίπωροι Αλβανοί θα βόσκουν τα ζώα μας; Κάποτε θα ανέβει το επίπεδό τους και θα πάψουν να κάνουν αυτή τη δουλειά».

Τον τρομάζει η εξέλιξη

Οι άνθρωποι των συνόρων τρομάζουν όταν κάποιος προσπαθεί να τους αλλάξει τις συνήθειες και να τους επιβάλλει νέα προϊόντα με περίεργα ξενικά ονόματα. «Έχουμε το καλύτερο κρασί, αλλά εισάγουμε το καταραμένο ουίσκι, για να πλουτίσουν οι σπαγκοραμμένοι Σκωτσέζοι. Δεν πίνουμε αγνό τσιπουράκι, χωρίς δηλητήρια, φοράμε και παντελόνια που γράφουν Μπούφαλο και Τέξας».

Ο κυρ-Νίκος είναι Σαρακατσάνος και χάρηκε πολύ που η κόρη του παντρεύτηκε άντρα με την ίδια καταγωγή. «Έκανα τον καλύτερο γαμπρό στην Αθήνα. Όλοι οι άνθρωποι είναι λίγο ρατσιστές, αλλά εμείς οι Σαρακατσάνοι ακόμη περισσότερο, γι' αυτό ψάχνουμε να συμπεθεριάσουμε με ανθρώπους της ίδιας ράτσας».
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Πλάβα, επίπεδη βάρκα χωρίς καρίνα, που χρησιμοποιείται αποκλειστικά στις λίμνες.

---