Οι παραδοσιακοί Κρητικοί συχνά κάνουν δουλειές σαν να ποζάρουν και επιδεικνύουν με θεατρικό τρόπο την κρητικότητά τους, η οποία ενισχύει ακόμη περισσότερο τον ανδρισμό τους. Γι’ αυτό φορούν στιβάνια, σαρίκια και μαύρα πουκάμισα, τα οποία αποτελούν τα κατ’ εξοχήν τεκμήρια της αντρικής κρητικής ταυτότητας.

Προβάλλουν τον ανδρισμό τους

Ο ανδρισμός παράγεται στην Κρήτη ως προϊόν εξαιρετικής σημασίας και εισχωρεί στα πάντα. Είναι ένας ανδρισμός που τον έχουν, αλλά και επιδιώκουν να τον προβάλλουν. Από αυτόν πηγάζουν τα ισχυρά αισθήματα εδαφικής ανεξαρτησίας και περιουσίας, η άρνηση κάθε ελέγχου και περιορισμού της προσωπικής ελευθερίας και η δυσπιστία προς κάθε είδους επίσημη αρχή.

Από τις συζητήσεις που γίνονται σε αντρικά στέκια στην Κρήτη, βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι σχέσεις μεταξύ πολίτη και κράτους είναι ανά πάσα στιγμή διαπραγματεύσιμες. Συχνά καυχιούνται ότι «εδώ είναι η ελεύθερη Ελλάδα» και αναφέρονται σε άγραφους νόμους, τους οποίους αντιπαραθέτουν στη νομιμοσύνη του επίσημου Κράτους. Επίσης, δεν «κλαίγονται» στην κεντρική εξουσία για ψύλλου πήδημα και δεν την εκλιπαρούν για ελεημοσύνη.

Στην ελληνική επαρχία οι άνθρωποι διαμαρτύρονται δικαίως για το υδροκέφαλο αθηναϊκό κράτος, που απορροφά δυσανάλογους πόρους. Στην Κρήτη, επίσης, διαμαρτύρονται, αλλά δεν γκρινιάζουν ούτε μεμψιμοιρούν. Είναι απογοητευμένοι από την πολιτεία, αλλά δεν θέλουν πολλούς στα πόδια τους και προτιμούν να κρατάνε σε απόσταση το επίσημο κράτος, παρά να εκμαιεύουν την εύνοιά του.

Εκφράζονται διφορούμενα

Η επικοινωνία μεταξύ των αντρών στην Κρήτη, όταν συναντιούνται πολλοί μαζί σε κοινωνικές συνάξεις, υπακούει σε άγραφους κώδικες συμπεριφοράς, και συντελείται σε παράλληλα επίπεδα. Σχεδόν ποτέ δε χρησιμοποιούν ευθύ λόγο, αλλά εκφράζονται με διφορούμενες έννοιες, ώστε η κάθε τους φράση να επιδέχεται μεταφορικές ερμηνείες. Ταυτόχρονα, οι χειρονομίες και οι γκριμάτσες έχουν κεντρικό και ξεχωριστό ρόλο.

Διακατέχονται από μια τάση άρνησης και παράβασης της συμβατικότητας και προβάλλουν την προσωπική τους ταυτότητα με δραματικό τρόπο. Εκτιμούν και σέβονται τους υπόλοιπους Έλληνες, αλλά αναφέρονται συχνά και με νόημα σε «ξένους» και «ε-δικούς μας». Η συμπεριφορά τους χαρακτηρίζεται από έντονη θεατρικότητα, η οποία, όμως, ατονεί και σχεδόν εξαφανίζεται εκτός της Κρήτης. Το ίδιο συμβαίνει και στις μεγάλες πόλεις του νησιού, όπου έχουν ομογενοποιηθεί οι ανθρώπινες συμπεριφορές και εξασθενήσει οι ιδιαίτεροι κώδικες επικοινωνίας.

Η κρητικότητα μοιάζει με τα φυτά που ευδοκιμούν αποκλειστικά σε έναν τόπο και πουθενά αλλού. Οι Κρητικοί μακριά από τον φυσικό τους χώρο δεν την επιδεικνύουν, επειδή αισθάνονται ότι βρίσκονται επάνω σε μια σκηνή θεάτρου χωρίς σκηνικά και επιδεκτικούς θεατές. Δεν θέλουν να ξεχωρίσουν από τους άλλους και πιθανόν να προκαλέσουν θυμηδία με τις φορεσιές και την ιδιόμορφη διάλεκτό τους. Έχουν τεράστια αίσθηση του χιούμορ, αλλά δεν επιτρέπουν ποτέ και για τίποτα να τους περιγελούν.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com     

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Συχνά ποζάρουν με θεατρικό τρόπο.

Αντισυμβατική και συχνά παραβατική η εμμονή τους με την οπλοχρησία.

Έχουν επαναστατήσει εναντίον όλων ανεξαιρέτως των κατακτητών.

---