«Ρώτησα πιο είναι το πιο νότιο μέρος της Ευρώπης και μου είπαν η νότια Κρήτη. Έψαχνα να βρω έναν καλό τόπο για να ζήσω, που να κάνει ζέστη και να έχει ήλιο όλο τον χρόνο. Ονειρευόμουνα ένα σπίτι μακριά από πόλεις, που να έχει κοντά μια πηγή νερού και δέντρα. Στο πρώτο σπίτι που βρήκα δεν είχε ούτε ρεύμα, μόνο ένα τζάκι στη γωνιά. Για να ψήσω καφέ κάθε πρωί άναβα ξύλα, σιγά-σιγά όμως αγόρασα ένα πετρογκάζ από το μαγαζί του χωριού».

Από τις γαλλικές αποικίες

Ο Roland Ferber είναι γαλλικής καταγωγής, αλλά γεννήθηκε κι έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στην Ταϊτή, όπου ζει ακόμα η υπόλοιπη οικογένειά του. Είναι πολύ ωραία η Ταϊτή, αλλά είναι αποικία κι αυτό δεν του αρέσει. Έτσι το 1991 αποφάσισε να την εγκαταλείψει και μαζί με τη Γαλλίδα γυναίκα του Άννα να εγκατασταθούν στο Βυζάρι της επαρχίας Αμαρίου στη νότια Κρήτη. Το χωριό αυτό είναι ιδανικό για ανθρώπους με εξωτική καταγωγή, γιατί πολλοί κάτοικοί του μετανάστευσαν στα τέλη του 19ου αιώνα στη Νοτιοαφρικανική Ένωση. Μόλις επαναπατρίστηκαν έφεραν μαζί τους τον αέρα της περιπλάνησης και της αγάπης για την αγνή και ανεπηρέαστη φύση.

Καθώς ο Roland ήταν μαραγκός στα πλοία αξιοποίησε την τέχνη του για να φτιάχνει ξύλινα σκάκια, τάβλια και άλλα διακοσμητικά αντικείμενα, που τα πουλάει στους τουρίστες. Πιο πολύ δουλεύει το ξύλο ελιάς, ευκάλυπτου και χαρουπιάς. Ιδιαίτερα το τελευταίο τού αρέσει επειδή είναι κόκκινο και ποιοτικό ξύλο. Έχει, επίσης, συμμετάσχει με τα ξυλόγλυπτά του σε εκθέσεις στη Γαλλία, όπου έχει αποσπάσει καλές κριτικές. Τα τελευταία χρόνια μετακόμισε για διαμονή στο γειτονικό χωριό Φουρφουρά, αλλά διατηρεί το εργαστήριό του στο Βυζάρι.

Οι κρητικοί τον αγάπησαν

Όταν ο Roland άκουσε για πρώτη φορά το κρητικό όνομα Άδωνις τού άρεσε πολύ και το υιοθέτησε σαν καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Κανείς δεν τον ξέρει με το γαλλικό του όνομα στην περιοχή, όλοι Άδωνη τον αποκαλούν. Είναι ευγενική φυσιογνωμία, που έχει διαλέξει συνειδητά έναν ήπιο τρόπο ζωής και εργασίας κοντά στη φύση. Του αρκούν τα αγαθά της κρητικής γης και δεν συσσωρεύει πλούτο καμιάς μορφής.

«Είναι φτωχική η ζωή στο χωριό, αλλά δεν με νοιάζει. Δεν ήρθα στην Κρήτη για να πλουτίσω, ήθελα απλώς να περνάω καλά κι ευτυχώς τα κατάφερα. Οι Κρητικοί με αγάπησαν κατ’ ευθείαν, κι αυτή η αγάπη είναι πιο σημαντική από τα χρήματα. Είναι τρομερά φιλόξενοι άνθρωποι, όχι ψεύτικη φιλοξενία και από πίσω να λένε λόγια. Μ’ αρέσουν και τα φαγητά τους περισσότερο από τα γαλλικά, όπως τα χόρτα με μπόλικο λάδι, τα σουβλάκια και τα παϊδάκια στα κάρβουνα. Μ’ αρέσουν και οι μπαλωτές (πυροβολισμοί) που ρίχνουν στα γλέντια, δεν μ’ ενοχλούν καθόλου. Μια φορά είδα ένα παπά, που στον γάμο του γιου του σήκωσε το ράσο, έβγαλε μια πιστόλα κι έπαιξε πολλές φορές στον αέρα».

Του θυμίζει τη Γαλλία

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, το μικρό Βυζάρι Αμαρίου, που δεν αναφέρεται καν στους περισσότερους χάρτες, συνδέεται και για έναν ακόμα λόγο με τη Γαλλία, εκτός από τον Άδωνη. Από το χωριό αυτό κατάγεται ο Δράκος Ανυφαντής, αξιωματικός της λεγεώνας του Ναπολέοντα, που παρασημοφορήθηκε στη Γαλλία για τον ηρωισμό του. Μετά από χρόνια γύρισε στην υπόδουλη Κρήτη, όπου πολέμησε σκληρά εναντίον των Τούρκων κι έπεσε μαχόμενος μπροστά στην πόρτα της εκκλησίας του χωριού του. Λένε ότι οι γενίτσαροι τον κατακρεούργησαν από το πολύ μίσος που του είχαν. Στον περίβολο της εκκλησίας υπάρχει η προτομή του και ο Άδωνις καμαρώνει γι' αυτό.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Το Βυζάρι έχει όμορφα αναπαλαιωμένα σπίτια.

Δράκος Ανυφαντής, αξιωματικός του Ναπολέοντα με καταγωγή από το Βυζάρι.

---