Ο ποταμός Έβρος έχει και νησίδες, η κυριότερη εκ των οποίων η Νησίδα Α΄, που βρίσκεται κοντά στα Δίκαια και είναι μοιρασμένη μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας και Τουρκίας. Στο μέσο περίπου της νησίδας βρίσκεται το «τριεθνές», δηλαδή το σημείο στο οποίο συναντώνται τα σύνορα των τριών χωρών. Αυτό σηματοδοτείται από μια τσιμεντένια τριγωνική πυραμίδα ύψους ενός μέτρου, η οποία έχει ζωγραφισμένη σε κάθε έδρα της την αντίστοιχη σημαία. Η νησίδα έχει έκταση 340 στρεμμάτων, εκ των οποίων τα 170 ανήκουν στην Τουρκία, τα 85 στην Ελλάδα και τα 85 στη Βουλγαρία.
Μόνο στρατιώτες
Η πρόσβαση στο τριεθνές επιτρέπεται μόνο σε στρατιωτικούς, οι οποίοι φτάνουν εκεί με πλωτά στρατιωτικά μέσα. Παρ’ όλο που δεν έχει συμβεί μεθοριακό επεισόδιο στο σημείο αυτό, δεν διανοούνται οι στρατιώτες να μην είναι οπλισμένοι κατά τις περιπολίες τους, ούτε και να μην λαμβάνουν όλα τα μέτρα προστασίας που προβλέπονται από τους κανονισμούς.
Είναι εντυπωσιακή η εικόνα των πάνοπλων στρατιωτών μέσα στην οργιώδη βλάστηση της νησίδας, που μοιάζει τροπική. Οι ίδιοι, μάλιστα, λένε αστειευόμενοι μεταξύ τους: «Πάμε για περίπολο στο Βιετνάμ», όχι μόνο γιατί η πυκνή βλάστηση και τα πράσινα νερά του ποταμού θυμίζουν χώρα της Άπω Ανατολής, αλλά και γιατί τα βράδια γίνεται πόλεμος με τα κουνούπια, τα οποία πέφτουν σαν σύννεφο επάνω σε ότι ανασαίνει.
Παρά τις δύσκολες συνθήκες, οι περισσότεροι στρατιώτες που υπηρετούν στην περιοχή έχουν χαρούμενα πρόσωπα. Οι πιο πολλοί απ’ αυτούς είναι παιδιά της διπλανής πόρτας, που για πρώτη φορά στη ζωή τους αναλαμβάνουν σοβαρή αποστολή.
Εδώ βλέπουν το όριο, βλέπουν τους απέναντι και κατανοούν τον ρόλο τους. Επίσης, σφυρηλατούν τις μεταξύ τους σχέσεις και χτίζουν φιλίες που αντέχουν στον χρόνο.
Επίγειος παράδεισος
Σπουδαίο κέρδος για τα φαντάρους στον Έβρο είναι και η εμπειρία του ποταμού, ο οποίος είναι ένας επίγειος παράδεισος, πραγματικό καταφύγιο ζώων, πουλιών και φυτών.
Υπάρχουν στρατιώτες καταγόμενοι από αστικά κέντρα, που πριν υπηρετήσουν εκεί δεν είχαν δει αετούς και πελεκάνους και ασβούς.
Μπορεί να τους κουράζουν οι πολλές σκοπιές και τα περίπολα, αλλά ανταμείβονται με μαγικές εικόνες.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Στο νοτιότερο σχεδόν σημείο της Ελλάδας, δίπλα στο Λυβικό πέλαγος, υπάρχουν ακόμα φιλήσυχοι άνθρωποι που θρησκεύονται και διασκεδάζουν με απλούστατους τρόπους.
Στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών, στην Πλατεία Κολοκοτρώνη στην οδό Σταδίου, φυλάσσονται κειμήλια της Επανάστασης του 1821. Ανάμεσα σ’ αυτά περιλαμβάνονται η περικεφαλαία, οι επωμίδες και το γιλέκο του Κολοκοτρώνη.
Στο εκκλησάκι των Αγίων Επτά Παίδων σε μια σχισμή του μαύρου ηφαιστειακού βράχου και κάτω από αφόρητη ζέστη, βιολιτζήδες και λαουτιέρηδες παίζουν νησιώτικα τραγούδια ασταμάτητα επί 24 ώρες, ενώ οι πιστοί χορεύουν μπροστά τους στη μικροσκοπική αμμουδιά.
Στα χωριά του βουνού ζουν άνθρωποι που αναζωογονούν την ιδέα της ελευθερίας. Ένας από αυτούς ήταν ο αείμνηστος Λεωνίδας Ζαφειρόπουλος, ο οποίος τραγουδούσε σπάνια κολοκοτρωναίικα τραγούδια, που δεν είχαν ηχογραφηθεί και κινδύνευαν να χαθούν.
Όταν πέθανε ο Γέρος του Μοριά, κατά τη διάρκεια της έκθεσης της σωρού του σε λαϊκό προσκύνημα, άγνωστος καλλιτέχνης αποτύπωσε επάνω στο νεκρικό κρεβάτι τη μορφή του σε γύψινο εκμαγείο, από το οποίο αναπαράχθηκε χάλκινο προσωπείο που εκτίθεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών.
Βρίσκεται στον Νομό Καρδίτσας στα 750 μέτρα υψόμετρο και προσφέρει ονειρικά τοπία.
Έμεινε στον βυθό του Αιγαίου τέσσερα λεπτά χωρίς σκάφανδρο και κατόρθωσε να ανασύρει την άγκυρα της ιταλικής ναυαρχίδας, της οποίας είχε κοπεί η αλυσίδα.
Όταν ένας Τούρκος τραυμάτισε στο πρόσωπο τον Κωνσταντίνο, εκείνος κραύγασε: «Δεν υπάρχει κανένας χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;». Δευτερόλεπτα μετά, ένας Οθωμανός που βρισκόταν πίσω του, του έκοψε το κεφάλι με μια σπαθιά.