Ετικέτα: Αιτωλοακαρνανία

«Υπήρχαν και άλλα ουζερί στο Μεσολόγγι, αλλά όχι τόσο μεγάλα και αριστοκρατικά. Από το 1901 που πρωτοάνοιξε το επισκέφτηκαν κάθε λογής άνθρωποι. Δικηγόροι, γιατροί, έμποροι, ψαράδες, αγρότες και εργάτες, όλοι μαζί στον ίδιο χώρο. Ήταν αταξικό μαγαζί, ένωνε τους πελάτες και έφερνε κοντά τον έναν στον άλλο».

«Σαν παιδάκια παίζαμε στον φούρνο της οικογένειας και μέσα από το παιχνίδι ήρθε η γνώση. Μας άγγιζε η ζωή εδώ μέσα. Τη νύχτα ο πατέρας ζέσταινε τα ξύλα για να στεγνώσουν από την υγρασία και το πρωί τα έκαιγε στον φούρνο. Η περιοχή μας είναι γεμάτη αμυγδαλιές και ελιές, τα καλύτε­ρα ξύλα, από τα οποία έπαιρνε άρωμα και το ψωμί».

«Της πρότεινα να πάμε βόλτα στη λιμνοθάλασσα με τη γαΐτα (μικρή βάρκα με πανί). Δεν είχαμε μηχανές τότε, μόνο το πανί και το φλόκο (μικρότερο πανί στο μπροστινό μέρος της βάρκας). Ήταν μαϊστράλι (ελαφρύς βορειοδυτικός άνεμος), κάθισε στην πρύμνη και άρχισε να τραγουδάει με πολύ ωραία φωνή: Στην αμμουδιά τη μαγεμένη / μια ψαροπούλα αγκαλιασμένη / με τον καλό της τον ψαρά / μεθάει από χαρά / οι δυο τους έχουνε μεθύσει / μέσα στην πορφυρένια δύση…».

Την ημέρα του Αγίου Πνεύματος γίνεται ένα πρωινό πανηγύρι στην Αλιμπίστα, ορεινό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, όπου κατοικούν μόνο δύο οικογένειες. Παρ’ όλο που ο δρόμος από το Θέρμο μέχρι εκεί δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση, το πλάτωμα μπροστά στο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας γεμίζει με αυτοκίνητα.

«Γιατί φωτογραφίζεις συνέχεια, τι σ’ αρέσει εδώ; Σ’ αρέσουν τα βουνά; Φοβάσαι μήπως δεν βρεις αλλού τέτοια τσουκάρια (πέτρες) και βιάζεσαι μην τα χάσεις και δεν τα ξαναδείς; Γιατί είσαι βιαστικός, φοβάσαι την ερημιά; Εδώ άμα ρεκοβελάξεις θα σ’ ακούσουν κάνα δυο βουνά, ενώ άμα πάθεις τίποτα στην Αθήνα δεν θα σ’ ακούσει κανένας».