Τρίπολη - Δίνει ζωή στο ξύλο

Βγάζει έντιμα το ψωμί του με το σκαρπέλο και προάγει μια σπάνια τέχνη που τείνει να χαθεί.

«Νεαρός δούλεψα σε παραδοσιακό εργαστήριο ξυλογλυπτικής στο Παγκράτι της Αθήνας με καλό μισθό 20.000 δραχμές την βδομάδα, αλλά δεν κάθισα πάνω από έναν χρόνο, επειδή δεν δίνανε πολλή σημασία στις λεπτομέρειες. Έπιασα δουλειά σε ένα άλλο εργαστήριο στο Μετς με 6.000 τη βδομάδα, όπου δεν τους ξέφευγε η απρόσεκτη δουλειά. Προτίμησα να βγάζω λιγότερα και να μαθαίνω περισσότερα. Τα σημερινά παιδιά φτιάχνουν κάτι και θέλουνε να τα κονομήσουν αμέσως, δεν κοιτάνε να κλέψουν από την εμπειρία των άλλων».

Της σχολής Βαλτεσινίκου


Ο ξυλογλύπτης Παναγιώτης Καπετάνιος γεννήθηκε στο Βαλτεσινίκο της Γορτυνίας και έχει εργαστήριο στην Τρίπολη. Η πιο αγαπημένη του δουλειά είναι να φτιάχνει τέμπλα, στασίδια, προσκυνητάρια, κασέλες, πόρτες και άλλα εξαρτήματα εκκλησιών. Τέλειωσε τη φημισμένη σχολή ξυλογλυπτικής του Βαλτεσινίκου, η οποία λειτούργησε εκεί από το 1976 έως το 1984, υπό την ευθύνη του αείμνηστου Ηπειρώτη τεχνίτη Αχιλλέα Καραβασίλη. 

Οι συνεργάτες του έχουν φοιτήσει, όπως κι αυτός, στη φημισμένη σχολή ξυλογλυπτικής του χωριού Βαλτεσινίκο. Αυτός ο σπουδαίος και ανεπανάληπτος δάσκαλος βρίσκεται μέσα στις καρδιές των μαθητών του, που διαπρέπουν στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όχι μόνο για την αγάπη στην ξυλογλυπτική που τους μετέδωσε, αλλά και επειδή πέθανε μόλις 34 χρονών και δεν πρόλαβαν να τον χορτάσουν. «Έλα στη σχολή Παναγιώτη, με πλησίασε και μου είπε ο Καραβασίλης. Μα δεν έχω σχέση με τα ξύλα δάσκαλε, του απάντησα. Δεν πειράζει, έλα και θα μάθεις. Κάπως έτσι ξεκίνησα τις σπουδές μου το 1980 και από τότε παίρνω ένα ξύλο και του δίνω ζωή. Το παλεύω μέχρι να βγει κάτι καλό, δεν το παρατάω εύκολα. Προσθέτω προσωπική δουλειά ακόμα κι αν δεν πληρώνομαι γι’ αυτό, με νοιάζει πιο πολύ η ποιότητα από το κέρδος».

Μετά την πρόωρη απώλεια του δάσκαλου η σχολή του Βελτεσινίκου μεταφέρθηκε στο Λεβίδι Αρκαδίας, όπου λειτούργησε λίγα ακόμα χρόνια Δίνει μεγάλη σημασία στις λεπτομέρειες.  μέχρι να κλείσει οριστικά. Δεκάδες σπουδαστές της από την Αρκαδία, αλλά και άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως τη Λακωνία, Αιτωλοακαρνανία, Επτάνησα και Μακεδονία, έχουν δεθεί μέσω της τέχνης τους και επικοινωνούν μέχρι σήμερα.

Σε εποχές που κυριαρχεί το πλαστικό και η κακογουστιά, αυτή η ομάδα των ξυλογλυπτών του Βαλτεσινίκου βγάζει έντιμα το ψωμί της με το σκαρπέλο και παράλληλα δίνει πινελιές ομορφιάς στη ζωή των συνανθρώπων της.


Δεν χαράζει το όνομά του


Οι ξυλογλύπτες αποκτούν τη δική τους φήμη ανάμεσα στους ανθρώπους της εκκλησίας. Χτυπάει στο μάτι ενός ηγούμενου κάποιο ξυλόγλυπτο σε ένα μοναστήρι ή εκκλησία και παραγγέλνει ένα κομμάτι και για το δικό του. Έτσι και ο π. Φιλόθεος, ηγούμενος της Μονής Καρακάλου, παρήγγειλε ένα προσκυνητάρι σαν κι αυτό που είχε φτιάξει ο Παναγιώτης στη Μονή Μπούρας Μεγαλόπολης. Άλλα καλά έργα του Παναγιώτη Καπετάνιου είναι το παγκάρι του Προφήτη Ηλία στην Τρίπολη με τις κουρμπαριστές (στρογγυλεμένες) γωνιές και η πόρτα του Επισκοπείου της πόλης, που είναι φτιαγμένη από βελανιδιά και γι’ αυτό αντέχει σαν «λύκος».

Ο Παναγιώτης, όμως, μιλάει με το ζόρι για τον εαυτό του και η μετριοπάθειά του φτάνει μέχρι του σημείου να μην χαράζει ούτε το όνομά του επάνω στα έργα του. «Δεν μ’ αρέσει να βάζω τη φίρμα μου, όσοι εκτιμούν τη δουλειά μου ξέρουν πού θα με βρουν. Όπως με αναζήτησες και με βρήκες εσύ, έτσι θα με βρουν εκείνοι που θέλουν». Μετά από παρακίνηση των συνεργατών του ο σεμνός ξυλογλύπτης δέχτηκε να μιλήσει και για παραγγελίες που δέχεται από το εξωτερικό. «Μου παρήγγειλαν μια άμπελο για μια εκκλησία στην Ιταλία. Ζήτησα μια φωτογραφία της εκκλησίας για να δω πώς έχουν φτιάξει εκεί τις υπόλοιπες αμπέλους. Οι ρόγες ήταν πολύ …αραιοκατοικημένες και είχε περάσει επάνω τους μηχάνημα. Καμία σχέση με τις δικές μας». Κασέλα με σκαλιστή βιβλική παράσταση.


Ο Παναγιώτης δεν θα ξεχάσει ποτέ την πιο παράξενη παραγγελία που δέχτηκε από κάποιον λάτρη των σπάνιων επίπλων. «Ένας κύριος μου έφερε μια καρέκλα και μου ζήτησε να της κάνω ένα σκάλισμα που δεν έχει ξαναφτιάξει άλλος στον κόσμο. Έστυψα το μυαλό μου και έφτιαξα ένα σχέδιο που κατά τη γνώμη μου δεν έχει ταίρι πουθενά αλλού».

Στο πλευρό του Παναγιώτη Καπετάνιου εργάζεται και ο Δήμος Παναγούλιας, που έχει τελειώσει κι αυτός την ίδια σχολή με τον ίδιο δάσκαλο. Μεταξύ τους υπάρχει μεγάλη αμοιβαία καλλιτεχνική εκτίμηση και εμπιστοσύνη.

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com

Περίτεχνο σκαλιστό στήριγμα κηροπηγίου. Περίτεχνο σκαλιστό στήριγμα κηροπηγίου.
Η Τρίπολη βρίσκεται στο κέντρο ενός ορεινού λεκανοπεδίου. Η Τρίπολη βρίσκεται στο κέντρο ενός ορεινού λεκανοπεδίου.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

*Υποχρεωτικά πεδία


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σύμη - Τέσσερα λεπτά χωρίς ανάσα

Έμεινε στον βυθό του Αιγαίου τέσσερα λεπτά χωρίς σκάφανδρο και κατόρθωσε να ανασύρει την άγκυρα της ιταλικής ναυαρχίδας, της οποίας είχε κοπεί η αλυσίδα.

Τεγέα Αρκαδίας - Εκπληκτικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Τεγέας περιέχει θησαυρούς αρχαιοελληνικού κάλλους, που παρουσιάζονται με αριστοτεχνικό τρόπο. Η περιήγηση στο μουσείο αποτελεί σχεδόν μυσταγωγία.

Κωνσταντινούπολη - Πώς άφησε την τελευταία του πνοή ο Παλαιολόγος

Όταν ένας Τούρκος τραυμάτισε στο πρόσωπο τον Κωνσταντίνο, εκείνος κραύγασε: «Δεν υπάρχει κανένας χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;». Δευτερόλεπτα μετά, ένας Οθωμανός που βρισκόταν πίσω του, του έκοψε το κεφάλι με μια σπαθιά.

Λίμνη Πλαστήρα - Χειμωνιάτικα τοπία

Βρίσκεται στον Νομό Καρδίτσας στα 750 μέτρα υψόμετρο και προσφέρει ονειρικά τοπία.

Αθήνα - Μαγικό Κέντρο Πολιτισμού

Δεν είναι μόνο χρήσιμο, είναι και πολύ όμορφο το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Χιλιάδες Έλληνες το επισκέπτονται και νοιώθουν υπερηφάνεια.

Ο γητευτής της κόμισσας Μποργκέζε από το Λεωνίδιο Αρκαδίας

Ένας Τσάκωνας από το Λεωνίδιο Αρκαδίας, που σπούδαζε ιατρική στη Φλωρεντία, συγκρούστηκε με τον Μέτερνιχ για τα μάτια της κόμισσας Μποργκέζε, αδελφής του Μεγάλου Ναπολέοντα. Η συναρπαστική ιστορία ενός γοητευτικού Έλληνα και μετέπειτα επαναστάτη του 1821.

Σαντορίνη - Πανηγυράκι στη ρίζα του κρατήρα

Στο εκκλησάκι των Αγίων Επτά Παίδων σε μια σχισμή του μαύρου ηφαιστειακού βράχου και κάτω από αφόρητη ζέστη, βιολιτζήδες και λαουτιέρηδες παίζουν νησιώτικα τραγούδια ασταμάτητα επί 24 ώρες, ενώ οι πιστοί χορεύουν μπροστά τους στη μικροσκοπική αμμουδιά.

Κωνσταντινούπολη - Πού κοιμάται ο βασιλιάς;

Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, από την εποχή της Άλωσης μέχρι σήμερα, έχουν συνδέσει τον πρώην ναό της Αγίας Θεοδοσίας με τον τάφο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Αυτή την εικασία επιβεβαιώνει η μαρτυρία μιας σύγχρονης καθηγήτριας αρχαιολογίας.