«Το πιο ωραίο συναίσθημα είναι να ταξιδεύω μόνος νωρίς το πρωί, γιατί εκείνες τις ώρες φεύγω μακριά από τα προβλήματά μου. Είναι όμορφο να βλέπω τα φανάρια (φάρους) και να εκτιμώ σε ποιον τόπο βρίσκομαι. Το κάθε φανάρι αναβοσβήνει με τον δικό του τρόπο, κανένα δεν είναι το ίδιο με τα άλλα. Αν κι έχω GPS δεν το χρησιμοποιώ, προτιμώ να βρίσκω εμπειρικά την πορεία μου. Τα βράδια κοιτάζω στον ουρανό τον Σταυρό του Νότου και προσανατολίζομαι».

Κουβερτωμένο με σιρόκο

Ότι περίσσευμα έχει ο καραβομαραγκός Στέλιος Καταγάς το ρίχνει για τον καλλωπισμό του πλοιαρίου του, στο λιμανάκι του Αγίου Νικολάου στο Κερατσίνι. Είναι κουβερτωμένο (καταστρωμένο) και πετσωμένο (ντυμένο εξωτερικά) με ιρόκο, ξύλο τροπικό και ανθεκτικό, ενώ η σκάλα του είναι φτιαγμένη από αθάνατο τικ, ξύλο ακόμα ανώτερης ποιότητας, που στοιχίζει από τρεις έως εννιά χιλιάδες ευρώ το κυβικό μέτρο, ανάλογα την ποιότητα. Τα βρεχάμενα μέρη του σκάφους είναι βαμμένα με μουράβια (υφαλόχρωμα) για να μην κολλάνε επάνω τους χορτάρια της θάλασσας και στρειδώνια. Έχει και τρυπητά γύρω γύρω στο κατάστρωμα, για να φεύγει το νερό όταν το κύμα καβαλάει το σκάφος.

Το πλοιάριο του Στέλιου, που το λέει Νάντια, όπως και τη γυναίκα του, έχει καθαρό μήκος οχτώ μέτρων, χωρίς τις πασαρέλες και δελφινιέρες. Είναι τόσο όμορφο που έχει παίξει σ’ ένα βραζιλιάνικο σίριαλ με τον τίτλο «Μπελίσιμα» και σε μια ρώσικη ταινία. Στην τελευταία μάλιστα είχε κι ένα μικρό ρόλο ο Στέλιος. Τάχα του πήραν δυο κοπέλες το καΐκι κι αυτός έβαλε τις φωνές: «Μου παίρνουν το καΐκι, μου παίρνουν το καΐκι». Μόλις τέλειωσε την ατάκα του ρώτησε τον σκηνοθέτη: «Τελειώσαμε τώρα, πώς σου φάνηκε;». Βιάστηκε όμως να ρωτήσει και τους χάλασε τη σκηνή γιατί δεν είχαν τελειώσει ακόμα το γύρισμα. Αναγκάστηκαν οι άνθρωποι να ξαναγυρίσουν τη σκηνή και ο Στέλιος τα πήγε περίφημα, καθώς είπε τα λόγια που έπρεπε να πει και μετά τσιμουδιά.

Έχει γυρίσει τον κόσμο

Το λιμανάκι του Αγίου Νικολάου με τα ξύλινα σκαριά δεν μοιάζει καθόλου με τις χλιδάτες μαρίνες, που είναι γεμάτες με κότερα φτιαγμένα από πολυεστέρα. Οι περισσότεροι ερασιτέχνες ψαράδες του Κερατσινίου είναι πρώην ναυτικοί που έχουν φέρει πολλές φορές βόλτα τον κόσμο με καράβια και ξοδεύουν την πενιχρή σύνταξή τους για να καλλωπίσουν τα σκαφάκια τους. Δίπλα στο λιμανάκι δεν υπάρχουν γήπεδα γκολφ, αλλά θεόρατα φουγάρα και γερανοί. Δεν συναγωνίζονται ποιος έχει το πιο σύγχρονο ραντάρ, αλλά ποιος μπορεί να ταξιδεύει νύχτα με μόνο οδηγό τα άστρα.

Μόλις βγαίνει ο Στέλιος με τη "Νάντια" από το μικροσκοπικό λιμανάκι αναγκάζεται να ελιχθεί ανάμεσα σε πελώρια εμπορικά καράβια που μοιάζουν με βουνά. «Πρόσφατα έφτασα μέχρι την Κύθνο και θα πήγαινα ακόμα μακρύτερα αν δεν λυπόμουν τα έξοδα του καυσίμου. Έχω μηχανή Μερσεντές πετρελαιοκίνητη των διακοσίων ίππων με έξι μπεκ, που τραβάει τα άντερα και τα συκώτια της, αλλά με βγάζει πάντα παλικάρι».

Ο Στέλιος δεν είναι πρωτάρης στη θάλασσα και παίζει στα δάχτυλα το σκαφάκι του, όπως ένας ραλίστας το μοτοσακό του. Έχει γυρίσει ως καπετάνιος όλο τον κόσμο και έχει οδηγήσει πελώρια βαπόρια σε απειλητικές θάλασσες. Εξερεύνησε τον μακρόκοσμο ως πλοίαρχος και τώρα παλεύει να γνωρίσει τον μικρόκοσμο ως ταπεινός βαρκάρης. Έχει πάει κυριολεκτικά παντού και έχει βγάλει φωτογραφίες δίπλα σε ιθαγενείς Παπούα και κροκοδείλους.

Ταξίδεψε και στη Ρωσία επί σοβιετικού καθεστώτος και παντρεύτηκε Ρωσίδα με την οποία έκανε δυο παιδιά που κάνουν λαμπρές σπουδές. «Ωραίο το σύστημα της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά ήθελε μερικά φτιαξίματα. Έδιναν συνέχεια μετάλλια στους εργάτες, τα οποία δυστυχώς δεν τρώγονταν. Κατά τη γνώμη μου τα μετάλλια, παντού και όχι μόνο στη Ρωσία, ανακαλύφθηκαν για να αποφευχθεί η χρηματική αμοιβή. Για να τα βλέπουν αυτοί που δεν έχουν και να σκοτώνονται να τα αποκτήσουν».

Εικόνες από το παρελθόν

Οι Αθηναίοι που προβληματίζονται κάθε Κυριακή πρωί πού θα πάνε βόλτα, δεν θα χάσουν αν επισκεφτούν την παραλιακή ζώνη του Κερατσινίου. Εκεί θα δουν ανάμικτες εικόνες παρακμής και προόδου, όπως νεκροταφεία πλοίων, εργοστάσια, ψαραγορές, ουζερί, γιγάντιους γερανούς και κοντέινερς, όλα χύμα δίπλα στη θάλασσα. Θα κάνουν επίσης γνωριμίες με μερακλήδες ανθρώπους που κάνουν υπαίθρια ναυτική τέχνη υψηλού επιπέδου και πίνουν ουζάκι με θεϊκούς μεζέδες.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Η καλύτερη συντροφιά στα ταξίδια του Στέλιου είναι ο σκύλος του.

Ουζάκι με τους φίλους στο λιμανάκι.

---