Οι αγανακτισμένοι της πλατείας Συντάγματος στην Αθήνα χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, που η μοναδική σχέση μεταξύ τους είναι η αντίθεσή τους προς την οικονομική πολιτική του μνημονίου και το σαθρό ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η πρώτη και πιο πολυπληθής ομάδα συγκεντρώνεται στο επάνω διάζωμα μπροστά στo κτίριο της βουλής και η δεύτερη κάτω στον χώρο της πλατείας.

Μόνο ελληνικές σημαίες

Οι αγανακτισμένοι, που κατά χιλιάδες συγκεντρώνονται μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη, δεν θυμίζουν καθόλου τους διαδηλωτές που ξέραμε μέχρι σήμερα και αποτελούν την πιο μαχητική και πολυσυλλεκτική ομάδα. Συμπληρώνουν δύο βδομάδες στον δρόμο και δεν έχει ανοίξει ούτε ένα ρουθούνι, παρά τον θυμό τους, που μερικές στιγμές μοιάζει με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Οι περισσότεροι είναι νεαρής ηλικίας, ενώ είναι εμφανές ότι δεν καθοδηγούνται από κόμματα και ίσως δεν έχουν συμμετάσχει πάλι στο παρελθόν σε διαδηλώσεις. Δεν κρατούν άλλες σημαίες εκτός από τις ελληνικές και το συχνότερο σύνθημά τους είναι η λέξη «Ελλάς», που δονεί την ατμόσφαιρα.

Ανάμεσά τους βρίσκονται και θρησκευόμενα άτομα ή άλλα που εκφράζουν πατριωτικές ιδέες. Ο λόγος τους είναι πολιτικά ευθύς, χωρίς ρητορικά τεχνάσματα και υπονοούμενα. Συνάμα, έχουν χιούμορ και δείχνουν σαν να γλεντούν την ευκαιρία που τους δόθηκε να βγουν για πρώτη φορά στο πολιτικό προσκήνιο. Αποτελούν ένα πρωτόγνωρο για την ελληνική πραγματικότητα πολιτικό ρεύμα, που δεν έχει στοιχηθεί γύρω από κανέναν υπαρκτό πολιτικό άξονα. Όταν γιούχαραν τους βουλευτές που έβγαιναν από την είσοδο της βουλής δεν έκαναν διακρίσεις, αλλά τα έψαλλαν άγρια σε όλους ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. Στα μάτια τους όλοι οι πολιτικοί είναι οικτρά αποτυχημένοι και υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάντια της Ελλάδας.

Η παραπάνω ομάδα των σχετικά απολίτικων «αγανακτισμένων» του Άγνωστου Στρατιώτη, είναι ιδιαίτερα απειλητική για το σημερινό εύθραυστο πολιτικό σύστημα και κατά πάσα πιθανότητα θα «δαγκώσει» άσχημα αυτούς που θα την προκαλέσουν ή θα θελήσουν με πονηρό τρόπο να την προσεταιριστούν και εκμεταλλευτούν πολιτικά. Την αποτελούν κυρίως νεαρά άτομα που απεχθάνονται τα διεφθαρμένα κόμματα εξουσίας, αλλά και αδιαφορούν για την πανσπερμία των υπόλοιπων μικρότερων κομμάτων.

Δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν με τίποτα τα σπασμένα των πολιτικών μετριοτήτων που κυβέρνησαν την Ελλάδα από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα και την έριξαν στα νύχια των διεθνών τοκογλύφων και οικονομικών δολοφόνων. Καθώς δεν έχουν εμπειρία κοινωνικών συγκρούσεων, ούτε συμπαγή ηγεσία, είναι ανυποχώρητοι και μάλλον δεν θα μπορέσουν να διαχειριστούν με πολιτικούς όρους τις εντάσεις που πιθανότατα θα ξεσπάσουν στο επόμενο διάστημα.

Εμπνευσμένα μηνύματα

Καμία σχέση δεν έχουν με την ελληνική πολιτική σκηνή και οι «αγανακτισμένοι» της δεύτερης ομάδας, που συγκεντρώνονται στο κάτω διάζωμα της πλατείας Συντάγματος. Οι πολιτικές καταβολές τους μοιάζουν αριστερές και οικολογικές, αλλά όχι συμβατές με τα ελληνικά αριστερά κόμματα. «Εμείς δεν σπάμε τίποτα, είναι καιρός όμως να σπάσουν αυτοί», «Η πλατεία εγκυμονεί, προσοχή στο μωρό», «Είμαστε εδώ και δεν ήρθαμε για πλάκα», «Αφήστε μας να ζήσουμε, αλλιώς θα γαργαλήσουμε», «Εχτές πολύ νωρίς, αύριο πολύ αργά, η μόνη στιγμή είναι σήμερα», λένε μερικά από τα εκατοντάδες συνθήματα που έχουν γράψει σε χαρτόνια και κρεμάσει από τα δέντρα της πλατείας.

Άνθρωποι κάθε ηλικίας γράφουν συνθήματα σε χαρτιά με πολύχρωμους μαρκαδόρους. Γύρω από το σιντριβάνι της πλατείας κάθονται σταυροπόδι μεγάλα πλήθη πολιτών και παρακολουθούν τις τεράστιες λαϊκές συνελεύσεις, όπου όποιος θέλει λέει ελεύθερα την άποψή του με πάθος, αλλά χωρίς φόβο. Από τα εκατοντάδες άτομα που παίρνουν τον λόγο σχεδόν κανείς δεν χρησιμοποιεί ξύλινο πολιτικό λόγο στην ομιλία του. Λένε ότι έχουν να πουν στα γρήγορα και χωρίς περιστροφές, με τρόπο που δεν θυμίζει τον ξύλινο λόγο των ελληνικών αριστερών κομμάτων.

Ούτε μια φορά δεν ακούστηκαν φράσεις κλισέ, περί «ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας» ή «λαθεμένων πολιτικών που ρίχνουν νερό στον μύλο της αντίδρασης». Η εικόνα αυτής της «νέας αριστεράς», η οποία δεν κάνει αισθητή την παρουσία της μέσα από συνδικαλιστικά και συντεχνιακά κινήματα, αλλά μέσα από υποδειγματικές λαϊκές συνελεύσεις και διασπορά πολιτικών μηνυμάτων υψηλής αξίας και αισθητικής, σχολιάζεται με θετικό τρόπο από τους χιλιάδες «αγανακτισμένους» που διψούν για νέες και συνάμα μοντέρνες πολιτικές ιδέες και συμπεριφορές.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ 
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Λαϊκές συνελεύσεις με τεράστια συμμετοχή στο κάτω "αριστερό" διάζωμα της πλατείας.

Πρωτότυπες δράσεις στο κάτω διάζωμα της πλατείας.

Χτυπούσαν και κατσαρόλες για να δείξουν ότι η λιτότητα πλήττει μέχρι και την καθημερινή διατροφή τους.

---