Ετικέτα: Επαγγέλματα

«Δυστυχώς τον πατέρα μου τον λέγανε Γιάννη κι όχι Βαρδινογιάννη, γι' αυτό τον λόγο ζω εδώ πάνω στην ερημιά. Έχω τέσσερα παιδιά, αλλά κανένα δεν διάλεξε  το επάγγελμα του κτηνοτρόφου, επειδή τα λεφτά που παίρνουμε από ένα κιλό γάλα δεν φτάνουν να αγοράσουμε ούτε ένα μικρό μπουκαλάκι νερό. Δεν είναι μόνο που οι έμποροι πουλάνε το γάλα τέσσερις φορές ακριβότερα απ' ότι το αγοράζουν, παίρνουν το βούτυρο από μέσα και μένει μόνο το νερό».

«Όπως όλοι οι άνθρωποι δεν φορούν το ίδιο μέγεθος ρού­χων, έτσι και το κάθε ζώο χρειάζεται το δικό του σαμά­ρι. Παλιά τα ζώα ίδρωναν πολύ και πληγώνονταν από τα βαριά φορτία. Είχαν και αυτά τη φτώχεια του ανθρώπου. Δεν χόρταιναν οι χωρικοί το φαγητό, με τι καρπό να χορτάσουν τα ζωντανά τους; Λίγοι τα τάιζαν, οι υπόλοιποι τα άφηναν στην τύχη τους, μόνα τους τριγύριζαν στα βουνά να βρουν τροφή».

«Στην αρχή χρησιμοποιούσα τη βακέτα (μαυροκόκκινο δέρμα) για να φτιάχνω κερατζίδικα παπούτσια (με πρόκες στις σόλες για να μη λιώνουν) για αγωγιάτες. Στη συνέχεια έφτιαχνα και ραφτά παπούτσια, που ήταν μόδα τότε να τα φορούν οι γαμπροί για να διαβούν το κατώφλι της εκκλησίας. Υπάρχουν και σήμερα λίγοι μερακλήδες που επιμένουν ακόμα να παραγγέλνουν ξώραφα παπούτσια. Τους αρέσει και πληρώνουν γι' αυτό με ευχαρίστηση. Τα τελευταία χρόνια, όμως, τα έφερνα δύσκολα με αυτή τη δουλειά, επειδή βγήκαν τα βιομηχανικά παπούτσια και ανέβηκε πολύ η τιμή των δερμάτων. Από 30 δραχμές το κιλό που στοίχιζε παλιά το δέρμα, έφτασε τα 15 ευρώ και βάλε».

«Κάποτε ήρθε στο μαγαζί μου ένας δικαστικός που υπηρετούσε στο Ναύπλιο, αλλά δεν μου δήλωσε την ιδιότητά του. Για να μη χαλάσω μια βαφή που έφτιαχνα εκείνη τη στιγμή αναγκάστηκα να τον καθυστερήσω για λίγα λεπτά κι αυτός θύμωσε. Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ο εισαγγελέας εφετών, μου είπε. Και τι με νοιάζει εμένα, εγώ είμαι ο εισαγγελέας των στιλβωτών, του απάντησα. Τον εντυπωσίασε η απάντησή μου γιατί ήταν υπερήφανη κι από εκείνη τη στιγμή έγινε πελάτης και φίλος μου».

«Παλιότερα είχα δουλέψει μηχανικός σε μια εμπορική μπρατσέρα 150 τόνων. Τη λέγανε "Άγιος Σπυρίδων" και ανήκε στον Δημήτρη Μπινότση. Φόραγε ελληνική μηχανή μάρκας "Αξελός’" με 120 άλογα και κάναμε τη διαδρομή Ρόδος-Σύμη-Πειραιάς με οκτώ μίλια την ώρα. Ήταν αληθινό θαλασσινό σκάφος, ξύλινο, τριάντα μέτρα μακρύ».