Η "Art-Athina 2017" πραγματοποιήθηκε από 25-28 Μαΐου στο Κλειστό Γήπεδο Tae Kwon Do του Παλαιού Φαλήρου. Κάθε χρόνο διοργανώνεται αυτή η διεθνής έκθεση στην Αθήνα και την αναμένουν πολλοί άνθρωποι με μεγάλο ενδιαφέρον. Οι επισκέπτες ήταν χιλιάδες και τα εκθέματα πολλά και ιδιαίτερα αξιόλογα. Η επιλογή των έργων που προβάλλονται σ' αυτό το άλμπουμ είναι ενδεικτική και η σειρά παρουσίασης τυχαία. Η φωτογράφηση δεν αποδίδει πλήρως την αξία των καλλιτεχνημάτων, επειδή έγινε με ελαφρύ φωτογραφικό εξοπλισμό στα πλαίσια μιας απλής περιήγησης στον χώρο της έκθεσης.

Ο Κολοκοτρώνης πέθανε στην Αθήνα στις 3 Φεβρουαρίου 1843. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης της σωρού του σε λαϊκό προσκύνημα, άγνωστος καλλιτέχνης αποτύπωσε επάνω στο νεκρικό κρεβάτι τη μορφή του σε γύψινο εκμαγείο. Με αυτό τον τρόπο διασώθηκαν πιστά και με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Γέρου του Μοριά. Το ιστορικό και πολύτιμο αυτό εκμαγείο φυλάσσεται στο Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο της Αθήνας.

Σε μια αγροικία της Ριτσώνας, κοντά στη Χαλκίδα, έχει το εργαστήριο του ο Γιώργος Αποστολάκης, ο οποίος κατασκευάζει με τελετουργικό τρόπο ένα σπάνιο καλαμένιο μουσικό όργανο, που λέγεται νέυ και βγάζει ζεστό και βραχνό ήχο. Το όργανο αυτό έχει τις ρίζες του στην Εγγύς Ανατολή και δίνει ιδιαίτερη ποιότητα στην ελληνική παραδοσιακή μουσική.

Το καινούργιο Μουσείο της Ακρόπολης αποτελεί ένα από πιο σύγχρονα μουσεία του κόσμου. Έχει μια περίεργη ενέργεια αυτό το μουσείο, που την οφείλει στη διάχυτη και μαζική ομορφιά των αγαλμάτων. Τα ωραιότερα γλυπτά της ανθρωπότητας βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο και μαγεύουν τους επισκέπτες. Οι Έλληνες επισκέπτονται το μουσείο μαζικά με τα παιδιά τους. Η αρχαία κλασσική τέχνη είναι μέρος της καθημερινότητας των Αθηναίων. Οι τεράστιες γυάλινες εξωτερικές επιφάνειες του κτηρίου το κάνουν διαφανές στο άφθονο αθηναϊκό φως που ξεχειλίζει χειμώνα καλοκαίρι. Οι Κυριακές στο μουσείο μοιάζουν με παλλαϊκές γιορτές. Είναι μεγάλα τα πλήθη των επισκεπτών, αλλά δεν υπάρχει ομορφότερο στρίμωγμα απ' αυτό.

Παρακολουθήσαμε πρόσφατα στο άλσος Νέας Σμύρνης την παράσταση "Πλάτωνα Απολογία Σωκράτη", σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη. Όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Αβδελιώδη δεν πρέπει να φοβόμαστε για τη χώρα μας. Είναι ένας φάρος ευαισθησίας, που αντισταθμίζει την τραχύτητα της σύγχρονης κοινωνίας. Αντιλαμβάνεται τα θεατρικά έργα σαν μουσικές παρτιτούρες και τα διδάσκει στους ηθοποιούς του με μοναδικό βιωματικό τρόπο. Είναι απλός και δεν χρησιμοποιεί θεατρικά προσχήματα και άσκοπους πειραματισμούς. Οι θεατές αισθάνονται με τον ίδιο τρόπο τις παραστάσεις του, ανεξαρτήτως ηλικίας και παιδείας.

Το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου μαγεύει τους επισκέπτες του. Σημείο αναφοράς του Κέντρου είναι το εκπληκτικό κτηριακό συγκρότημα του αρχιτέκτονα Renzo Piano, το οποίο στεγάζει υπερσύγχρονες αίθουσες συναυλιών και άλλους χώρους τέχνης. Γύρω από το κτήριο εκτείνεται ένα κήπος εκατοντάδων στρεμμάτων, μέσα στον οποίο υπάρχουν υπαίθριοι συναυλιακοί χώροι και ένα μεγάλο υδάτινο κανάλι που το διαπλέουν ιστιοφόρα σκάφη. Πρόκειται για ένα μνημειώδες έργο, το οποίο θα χαριστεί στην ελληνική πολιτεία το 2017. (Σ.Σ. Οι φωτογραφίες αυτού του άλμπουμ αφορούν μόνο στους εξωτερικούς χώρους. Οι εσωτερικοί χώροι τέχνης θα αποτελέσουν αντικείμενο μελλοντικού άλμπουμ)

Η Διεθνής Συνάντηση Σύγχρονης Τέχνης "21η Art-Athina" πραγματοποιήθηκε από 26-29 Μαΐου στην Αθήνα. Κάθε χρόνο διοργανώνεται αυτή η έκθεση στην Αθήνα, με διαρκώς αυξανόμενη επιτυχία. Για πρώτη φορά θεσμοθετήθηκε από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αιθουσών Τέχνης το 1993 και από τότε διευρύνει συνεχώς τον κύκλο των ανθρώπων στην Ελλάδα που ενδιαφέρονται για τη σύγχρονη τέχνη.

Τον Μάιο του 2004 η χώρα μας εκπροσωπήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο διεθνές φεστιβάλ θεάτρου της Μαύρης Θάλασσας στην Τραπεζούντα της Τουρκίας. Συγκεκριμένα, την Ελλάδα εκπροσώπησε το σατυρικό δράμα οι «Ιχνευτές» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη, το οποίο συμμετείχε στο φεστιβάλ υπό την αιγίδα της μη κερδοσκοπικής εταιρείας πολιτισμού anagnosis. Ήταν η πρώτη φορά που ελληνικό θεατρικό έργο συμμετέχει στο φεστιβάλ Τραπεζούντας, το οποίο έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε σημαντικό θεσμό.

«Κατεβάστε αμέσως τη φωτογραφική μηχανή γιατί απαγορεύεται η φωτογράφηση σ’ αυτόν τον χώρο». Ο τόνος της φωνής του φύλακα δεν σήκωνε αντιρρήσεις. Πριν από λίγη ώρα, όταν ποδοπατιόμασταν με τουρίστες από ολόκληρο τον κόσμο στο ισόγειο του ναού του Αγίου Μάρκου της Βενετίας, κανείς δεν μας εμπόδισε να φωτογραφίζουμε. Όταν, όμως, ανεβήκαμε στον εξώστη, όπου φυλάσσονται τα έργα τέχνης που αρπάχτηκαν από την Κωνσταντινούπολη το 1204, μετά την άλωσή της από τους σταυροφόρους, μας αντιμετώπισαν περίπου ως κακοποιούς.

Όταν χτυπάς την πόρτα ενός σπιτιού στην Κρήτη προβάλει ένα χαμογελαστό πρόσωπο που σου λέει: «Καλώς τον, βάλ’ του μια (τσικουδιά)». Η προσφορά της τσικουδιάς αποτελεί το προσκλητήριο για μια στενότερη προσέγγιση και επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Ειδικά αυτοί που συμμετέχουν στην τελετουργία παραγωγής του ποτού πετυχαίνουν ανώτερα επίπεδα συντροφικότητας.

«Η μεγαλύτερη ικανοποίηση για μένα εδώ στη Βενετία είναι όταν βλέπω να καθρεφτίζεται η χαρά στα πρόσωπα των νέων υποτρόφων του Ινστιτούτου, κάθε φορά που εντοπίζουν σε αρχεία και βιβλιοθήκες άγνωστα τεκμήρια που αφορούν στην ιστορική διαδρομή του ελληνισμού».

«Φοίτησα στο σχολείο για παιδιά με νοητική υστέρηση Θεοτόκος. Εκεί τέλειωσα το δημοτικό και τα εργαστήρια βιβλιοδεσίας και έμαθα να είμαι συνεπής στη δουλειά μου και να συνεργάζομαι καλά με τους συναδέλφους μου. Μετά ξεκίνησα μαθητεία στη βιβλιοθήκη ενός κρατικού ιδρύματος και μετά με έκαναν μόνιμο υπάλληλο. Από τότε μέχρι σήμερα είναι συνεχώς δίπλα μου οι άνθρωποι του σχολείου Θεοτόκος. Αυτοί με βοηθούν να λύσω προβλήματα που έχω στη δουλειά  μου, αλλά και στην προσωπική μου ζωή. Θα ήθελα να σας πω πόσο έχει αλλάξει η ζωή μου από τότε που άρχισα να δουλεύω. Έχω τα δικά μου χρήματα και μπορώ  να επιλέγω πώς θα τα χρησιμοποιήσω. Έχω τους φίλους μου και κανονίζω μαζί τους τι θα κάνω στον ελεύθερο χρόνο μου. Κάνω, δηλαδή, πράγματα και ζω όπως όλοι οι άνθρωποι. Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσαν να δουλέψω. Έτσι απέδειξα πόσο καλά μπορώ να τα καταφέρω».

«Έχω γραμμένα δεκαπέντε βιβλία και άλλα τέσσερα που περιέχουν τα άρθρα μου σε εφημερίδες. Δεν τα βγάζω όλα στο εμπόριο, γιατί πόσα να πουλήσω, είκοσι, τριάντα; Αρκούμαι να τα δακτυλογραφώ και μετά να δίνω από ένα φωτοτυπημένο αντίγραφο σε κάθε παιδί μου και σε μερικούς φίλους».