«Τα συνέδρια που γίνονται στην Ελλάδα για ένδοξες ιστορίες, παλιές δόξες και Παλαιολόγους τα ακούσαμε, τα καταλάβαμε και τα χωνέψαμε. Το θέμα είναι από δω και πέρα τι κάνουμε για να μην εξαφανιστούμε. Οι Έλληνες της Πόλης που γύρισαν οριστικά στην Ελλάδα μάς ρωτούν γιατί δεν φεύγουμε κι εμείς. Δεν μας αρέσει καθόλου αυτή η ερώτηση. Εμείς τους ρωτήσαμε γιατί έφυγαν; Τους δικαιολογήσαμε, τους κατανοήσαμε, τους πονέσαμε, ας μην μας κρίνουν κι από πάνω».

Πόθος του η διάσωση των Ρωμιών

Ο Δημήτρης Φραγκόπουλος είναι μια εξαιρετικά σημαντική προσωπικότητα Έλληνα της Κωνσταντινούπολης, που έχει αναλώσει όλη του τη ζωή και ενέργεια στη διάσωση του ελληνικού στοιχείου της Πόλης. «Το ντέρτι μου είναι να κρατηθούμε, να μείνουμε ως πυρήνας, ποιος ξέρει τι θα συμβεί στο μέλλον, ίσως ξημερώσουν καλύτερες μέρες για μας».

Ο πατέρας του ήταν από τη Χίο και η μητέρα του Ελληνίδα από το Μαυροβούνιο. Έβγαλε το δημοτικό σχολείο στην Αστική Σχολή Πριγκίπου, το γυμνάσιο και λύκειο στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή Αθηνών. Αγαπάει, όμως, πιο πολύ τη Θεσσαλονίκη επειδή μοιάζει με την Κωνσταντινούπολη.

Το 1954 επέστρεψε στην Πόλη και διορίστηκε καθηγητής στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Τα Σεπτεμβριανά του 1955 τον βρήκαν να υπηρετεί στρατιώτης στη Σμύρνη, όπου έγινε μάρτυρας σοβαρών ανθελληνικών επεισοδίων, μεταξύ των οποίων το κάψιμο του ελληνικού προξενείου.

Τα τελευταία χρόνια ο Δημήτρης Φραγκόπουλος ανησυχεί για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις που συμβαίνουν στην Ελλάδα. «Η Ελλάδα δεν είναι η χώρα των χρόνων που σπούδαζα εκεί. Τότε έλεγα Ελλάδα και με πλημμύριζε η συγκίνηση, σήμερα το όραμά μου εκείνο πληγώθηκε. Το μοναδικό που βλέπεις και ακούς είναι φαγωμάρες, καυγάδες και σκάνδαλα. Αντί να είμαστε υπόδειγμα αρετής κοιτάμε να φάμε ο ένας τον άλλο».

Τον λατρεύουν οι μαθητές του

Το 1958 έγινε διευθυντής στο Ζωγράφειο Λύκειο, θέση στην οποία υπηρέτησε με απόλυτη επιτυχία επί 35 ολόκληρα χρόνια. Χιλιάδες μαθητές πέρασαν από τα χέρια του και πολλοί εξ’ αυτών αναρριχήθηκαν στα πιο ψηλά επιστημονικά και επαγγελματικά σκαλοπάτια.

Ο ίδιος, όμως, αρνείται πεισματικά να ξεχωρίσει κάποιον έστω κι αν αυτός έγινε διεθνώς γνωστός για το έργο του. Όλους τους αγαπά εξ’ ίσου και όλοι τον λατρεύουν το ίδιο.

Ο Δημήτρης Φραγκόπουλος νοιώθει υπερήφανος που οι δύο κόρες του έμειναν στην Πόλη και συνεχίζουν το έργο του ως εκπαιδευτικοί στα ελληνικά σχολεία.

«Όταν γεννήθηκαν, οι νοσοκόμες που μου το ανακοίνωσαν είχαν ύφος θλιμμένο επειδή ήταν κορίτσια. Με πήραν τα διαβόλια μου, γιατί να λυπηθώ; Όταν ήρθαν σε ηλικία να σπουδάσουν τους είπα: Δύο τινά σας παρακαλώ, πρώτα να δώσετε εξετάσεις εδώ και δεύτερον αν πάτε στην Ελλάδα να ξαναγυρίσετε. Έτσι κι έγινε, έφυγαν για σπουδές στην Ελλάδα και ξαναγύρισαν. Δεν μπορούσα να τις υποχρεώσω να μείνουν, ούτε όμως η οικογένειά μου μπορούσε να δώσει το κακό παράδειγμα».

Η σύζυγος του Δημήτρη Φραγκόπουλου φοίτησε στο Ιωακείμειο σχολείο της Πόλης, που σήμερα είναι κλειστό λόγω έλλειψης μαθητών, και μετά στη σχολή νοσοκόμων του αμερικανικού νοσοκομείου.

Αριστοκρατική μορφή Έλληνα

Παρά τα δεινά που υπέστησαν οι Έλληνες στην Τουρκία και τη μείωσή τους σε απελπιστικό βαθμό, ο Δημήτρης Φραγκόπουλος δεν εκφράζεται επιτιμητικά για τους Τούρκους. Δεν είναι ο φόβος που τον κάνει να μετράει τα λόγια του, αλλά η ευγένεια ψυχής και η αγωγή του.

Εκτιμά το τουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα και με τους Τούρκους καθηγητές του Ζωγραφείου είχε πάντα άριστες σχέσεις. Τους θυμάται και τον θυμούνται σε γιορτές και δεν χάνει ποτέ την επικοινωνία μαζί τους.

Πρόκειται για ένα ποιοτικό άνθρωπο και επιστήμονα, που θεμελιώνει καταπληκτικά τον λόγο του με επιχειρήματα, χωρίς αφορισμούς και στερεότυπα.

Είναι μια αριστοκρατική μορφή Έλληνα που απέκτησε αρχοντιά όχι από πλούτη, αλλά από ηθική πληρότητα.

«Δεν είμαι πλούσιος, αλλά πάλεψα να είμαι οικονομικά αυτοτελής χωρίς να έχω ανάγκη κανέναν, από ηθική όμως άποψη είμαι χορτάτος. Οι Τούρκοι δεν είναι κακοί ως λαός, ενώ ιδιαίτερα οι νέοι και μορφωμένοι αγανακτούν όταν μαθαίνουν τι συνέβη εναντίον των Ελλήνων. Η προοπτική να κυβερνήσουν αυτοί αύριο τη χώρα δίνει και σε μας το δικαίωμα στην ελπίδα».

Δίνει μεγάλη αξία στη μόρφωση ο Δημήτρης Φραγκόπουλος, γιατί μ’ αυτή διευρύνονται οι ορίζοντες των ανθρώπων και φαντάζουν μικρότερα τα προβλήματα.

«Μαθητής στην Πρίγκιπο βοηθούσα τον πατέρα μου στο μανάβικο. Την ώρα που οι άλλοι Έλληνες νεαροί έκαναν βόλτα με τα κορίτσια στην παραλία, εγώ περνούσα ανάμεσά τους σέρνοντας ένα τρίτροχο καροτσάκι φορτωμένο τσουβάλια. Ντρεπόμουν κι έσκυβα να μην με δουν. Όταν, όμως, μετά από χρόνια γύρισα ως φιλόλογος από την Αθήνα, όσες φορές έκανα την ίδια δουλειά για να βοηθήσω τον πατέρα μου δεν ντράπηκα καθόλου».
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

5b

6b

---