Ετικέτα: Αττική

Ήταν μια πόλη γεμάτη μεταλλεία, στα οποία δούλευαν χιλιάδες εργάτες σε βάρβαρες συνθήκες. Η έλλειψη μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας την πλήγωσαν έντονα, με τα σημάδια να παραμένουν μέχρι σήμερα. Μετά την αποβιομηχάνιση της πόλης τα εργοστάσια έμειναν κουφάρια έρημα και ετοιμόρροπα. Όμως, αυτή η εικόνα της φθοράς του χρόνου είναι αναπάντεχα ελκυστική. Η περιοχή μοιάζει με απέραντο υπαίθριο ατελιέ τέχνης, στο οποίο κυριαρχούν τα χρώματα της σκουριάς. Δίπλα στα ερείπια και τις σωρούς των εγκαταλελειμμένων μεταλλευμάτων υπάρχουν παλαιά κτήρια που έχουν ανακαινιστεί και έχουν αποκτήσει σημαντική εικαστική αξία. Εκπληκτικά είναι επίσης και τα φυσικά τοπία στην περιοχή. Κι όλα αυτά κοντά στην Αθήνα. Οι φωτογράφοι σίγουρα θα εντυπωσιαστούν!

Η "Art-Athina 2017" πραγματοποιήθηκε από 25-28 Μαΐου στο Κλειστό Γήπεδο Tae Kwon Do του Παλαιού Φαλήρου. Κάθε χρόνο διοργανώνεται αυτή η διεθνής έκθεση στην Αθήνα και την αναμένουν πολλοί άνθρωποι με μεγάλο ενδιαφέρον. Οι επισκέπτες ήταν χιλιάδες και τα εκθέματα πολλά και ιδιαίτερα αξιόλογα. Η επιλογή των έργων που προβάλλονται σ' αυτό το άλμπουμ είναι ενδεικτική και η σειρά παρουσίασης τυχαία. Η φωτογράφηση δεν αποδίδει πλήρως την αξία των καλλιτεχνημάτων, επειδή έγινε με ελαφρύ φωτογραφικό εξοπλισμό στα πλαίσια μιας απλής περιήγησης στον χώρο της έκθεσης.

Είναι τόσοι πολλοί οι νέοι επιστήμονες που φεύγουν από την Ελλάδα για να εργαστούν στο εξωτερικό, που αποτελεί είδηση η επιμονή μερικών να παραμείνουν και να επενδύσουν στην πατρίδα τους.

Η θέα από τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο κόβει την ανάσα. Χτισμένος σε ύψος 73 μέτρων από τη θάλασσα ο δωρικού ρυθμού Ναός προσελκύει αμέτρητους επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Από το Σούνιο ξεκίνησε το ταξίδι του στην Κρήτη ο Θησέας για να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Φεύγοντας έβαλε μαύρα πανιά στο πλοίο του, με την υπόσχεση ότι θα τα αλλάξει σε λευκά αν γυρίσει ζωντανός. Γυρνώντας, όμως, πάνω στον ενθουσιασμό του ξέχασε να βάλει τα λευκά πανιά και ο πατέρας του Αιγέας θεώρησε ότι είχε πεθάνει ο γιος του και πήδηξε από ψηλά στη θάλασσα και σκοτώθηκε. Έκτοτε η θάλασσα ονομάστηκε Αιγαίο Πέλαγος, στη μνήμη του αδικοχαμένου βασιλιά.

Το 1860 η Ελευσίνα ήταν ένα μικρό ψαροχώρι. Η πρώτη βιομηχανία ιδρύθηκε το 1875 και ήταν το Σαπωνοποιείο των αδελ­φών Χαριλάου, που είχαν έλθει από το Γαλάτσι της Ρου­μανίας. Ύστερα από 20 χρόνια, ο ένας εκ των δύο αδελ­φών, που είχε σπουδάσει χημικός στη Γαλλία και τη Γερμανία, συνεταιρίστηκε με τον επίσης χημικό Νικόλαο Κανελλόπουλο και η παραγωγή τους σε σαπούνια έφτασε τους 600.000 τόνους. Τότε παρήχθη ο φημισμένος «Σάπων Ελευσίνος», που συναγω­νιζόταν επάξια τα φημισμένα γαλλικά σαπούνια.

Το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου μαγεύει τους επισκέπτες του. Σημείο αναφοράς του Κέντρου είναι το εκπληκτικό κτηριακό συγκρότημα του αρχιτέκτονα Renzo Piano, το οποίο στεγάζει υπερσύγχρονες αίθουσες συναυλιών και άλλους χώρους τέχνης. Γύρω από το κτήριο εκτείνεται ένα κήπος εκατοντάδων στρεμμάτων, μέσα στον οποίο υπάρχουν υπαίθριοι συναυλιακοί χώροι και ένα μεγάλο υδάτινο κανάλι που το διαπλέουν ιστιοφόρα σκάφη. Πρόκειται για ένα μνημειώδες έργο, το οποίο θα χαριστεί στην ελληνική πολιτεία το 2017. (Σ.Σ. Οι φωτογραφίες αυτού του άλμπουμ αφορούν μόνο στους εξωτερικούς χώρους. Οι εσωτερικοί χώροι τέχνης θα αποτελέσουν αντικείμενο μελλοντικού άλμπουμ)

ΗΔιεθνής Συνάντηση Σύγχρονης Τέχνης "21ηArt-Athina" πραγματοποιήθηκε από 26-29Μαΐου στην Αθήνα. Κάθε χρόνο διοργανώνεται αυτή η έκθεση στην Αθήνα, με διαρκώς αυξανόμενη επιτυχία. Για πρώτη φορά θεσμοθετήθηκε από τονΠανελλήνιο Σύνδεσμο Αιθουσών Τέχνης το 1993 και από τότεδιευρύνεισυνεχώς τον κύκλο των ανθρώπων στην Ελλάδα που ενδιαφέρονται για τη σύγχρονη τέχνη.

{jcomments on}

Οι αγανακτισμένοι της πλατείας Συντάγματος στην Αθήνα χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, που η μοναδική σχέση μεταξύ τους είναι η αντίθεσή τους προς την οικονομική πολιτική του μνημονίου και το σαθρό ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η πρώτη και πιο πολυπληθής ομάδα συγκεντρώνεται στο επάνω διάζωμα μπροστά στo κτίριο της βουλής και η δεύτερη κάτω στον χώρο της πλατείας.

«Φοίτησα στο σχολείο για παιδιά με νοητική υστέρηση Θεοτόκος. Εκεί τέλειωσα το δημοτικό και τα εργαστήρια βιβλιοδεσίας και έμαθα να είμαι συνεπής στη δουλειά μου και να συνεργάζομαι καλά με τους συναδέλφους μου. Μετά ξεκίνησα μαθητεία στη βιβλιοθήκη ενός κρατικού ιδρύματος και μετά με έκαναν μόνιμο υπάλληλο. Από τότε μέχρι σήμερα είναι συνεχώς δίπλα μου οι άνθρωποι του σχολείου Θεοτόκος. Αυτοί με βοηθούν να λύσω προβλήματα που έχω στη δουλειά  μου, αλλά και στην προσωπική μου ζωή. Θα ήθελα να σας πω πόσο έχει αλλάξει η ζωή μου από τότε που άρχισα να δουλεύω. Έχω τα δικά μου χρήματα και μπορώ  να επιλέγω πώς θα τα χρησιμοποιήσω. Έχω τους φίλους μου και κανονίζω μαζί τους τι θα κάνω στον ελεύθερο χρόνο μου. Κάνω, δηλαδή, πράγματα και ζω όπως όλοι οι άνθρωποι. Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσαν να δουλέψω. Έτσι απέδειξα πόσο καλά μπορώ να τα καταφέρω».

«Πριν από λίγο καιρό με σύστη­σαν σε μία 70χρονη γυναί­κα. Μόλις έπιασε το χέρι μου για να με χαιρετήσει, είπε: Τι ωραίο δαχτυλίδι είναι αυτό που φοράς, μου αρέσει πολύ. Θα φορούσατε ένα τέτοιο δαχτυλίδι; τη ρώτησα. Οπωσ­δήποτε ναι, μου απάντησε. Συνήθως οι ηλικιωμένες γυναίκες φορούν μπρι­γιάν και χρυσά κοσμήματα, αυτή όμως είχε δυναμικό χαρακτήρα και την τράβηξε το δαχτυλίδι από τιτάνιο».

«Ξύπνησα ένα πρωί και βρήκα δίπλα στο μαξιλάρι μου μια μικρή φωτογραφική μηχανή, που μου χάρισε ένας θείος μου φωτογράφος. Βγήκα αμέσως στη γειτονιά και τράβηξα όλες τις φωτογραφίες. Θυμόμουν ότι δεν πρέπει να πάρει φως το φιλμ, γι’ αυτό τον λόγο κλείστηκα σε μια ντουλάπα και το ξεδίπλωσα, νομίζοντας ότι έτσι θα δω τις εικόνες. Δεν έβλεπα όμως στο σκοτάδι και άνοιξα λίγο την πόρτα της ντουλάπας, αλλά ούτε τότε τις είδα. Απογοητευμένος πήρα τον δρόμο για τον φωτογράφο της γειτονιάς, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Του έδειξα το ξεδιπλωμένο φιλμ και εκείνος αντί να μου δώσει φωτογραφίες, μου έδωσε μια μούντζα. Επί χρόνια μού το χτύπαγε, πιο πολύ όταν έγινα γνωστός φωτογράφος».

«Από μικρή όταν έβλεπα ένα δέντρο ελιάς έφερνα στο μυαλό μου τα στεφάνια της αρχαιότητας. Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι το 2004, τότε που με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων, η Ακαδημία Αθηνών μού ζήτησε να φτιάξω δυο στεφανάκια γάμου από κλαδιά ελιάς. Ήθελαν να τα εντάξουν στην έκθεση με τίτλο "Ελιάς Εγκώμιο", που συνέδεε την ελιά με τη γέννηση, τον γάμο και τον θάνατο».