Παμπάλαιο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου, κοντά στην Τρίπολη, που κρατάει μια βδομάδα. Η αρχή του ανάγεται αρκετούς αιώνες πίσω στην εποχή της φραγκοκρατίας και είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι ένα αχανές παζάρι στο οποίο βρίσκεις κυριολεκτικά τα πάντα, από ρούχα και οικιακά σκεύη, μέχρι κοσμήματα και παιχνίδια. Είναι επίσης και ένα απέραντο ψητοπωλείο (και κρεματόριο) γουρνοπούλας, καθώς και γλυκατζίδικο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το εκκωφαντικό λούνα παρκ που μαγεύει τα παιδιά και όχι μόνο. Στα προηγούμενα χρόνια το πανηγύρι ήταν χαοτικό και ανατολίτικο, γεμάτο σκόνη και θόρυβο, με Γύρο του Θανάτου, με πληθωρικές τραγουδίστριες, με νταούλια και κλαρίνα, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει εκμοντερνιστεί και έχει χάσει αρκετά τη γραφικότητά του.

Το 1942 ένα 13χρονο αγόρι στην Τρίπολη διέσωσε με κίνδυνο της ζωής του τα οστά του Κολοκοτρώνη. Τα είχαν πετάξει οι Ιταλοί κατακτητές σε αντίποινα, επειδή τόλμησαν οι Τριπολιτσιώτες να γιορτάσουν την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Μια συναρπαστική ιστορία. Πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο για να ακούσετε σχετική συνέντευξη στον Real FM: https://www.greecewithin.com/gr/component/k2/item/2-ta-osta-tou-kolokotroni

Όταν την κοιτάζεις από ψηλά, από το χωριό Κάνδαλος, μοιάζει με γαλάζια τρύπα στα σκούρα καφέ χωράφια της Τεγέας. Αποτελείται από ένα κεντρικό τεχνητό ταμιευτήρα νερού, που πλημμυρίζει γύρω του από τα νερά των ατέλειωτων βροχών του χειμώνα. Το οροπέδιο της Τρίπολης είναι ένα καταφύγιο άγριας ζωής και αρχαϊκής ομορφιάς, που τον χειμώνα μαστίζεται από το ανελέητο κρύο. Όταν φυσάει βοριάς η ατμόσφαιρα είναι καθαρή σαν γυαλί και η φύση κρυσταλλιασμένη και βουβή.

Το ιστορικό κέντρο της Καλαμάτας με τα παλιά σπίτια και τα στενά σοκάκια προσφέρει εικόνες που ξυπνούν νοσταλγικές μνήμες και μαγεύουν τους φωτογράφους. Η περιοχή γύρω από την εκκλησία της Υπαπαντής του Σωτήρος και το βυζαντινό εκκλησάκι της Σύναξης των 12 Αποστόλων μοιάζει με οικιστική όαση. Παραδοσιακά μαγαζιά που πουλάνε μαντήλια, καπέλα και παστέλια, καθώς και ουζερί που προσφέρουν μεζέδες απίστευτης πρωτοτυπίας και νοστιμιάς, που τρελαίνουν τη γεύση. Κι όλα αυτά δίπλα στη σύγχρονη Καλαμάτα, μια καταπληκτική πόλη με χαμηλά κτήρια και μπουκαμβίλιες, απλωμένη δίπλα στην τροπική θάλασσα.

Ένα παιδάκι διέσωσε τα οστά του Κολοκοτρώνη, ένας συλλέκτης τη μορφή του, ένας καθηγητής τα ταμπούρια του, ένας ταβερνιάρης τα τραγούδια του, μια χορεύτρια τους χορούς του, ένας λαϊκός συγγραφέας τις πιο απόκρυφες λεπτομέρειες της ζωής του. Μια ομάδα Αρκάδων αφιερωμένη μέχρις εσχάτων στον εθνικό ήρωα που έβγαλε το γένος μας από το σκοτάδι. Μια ραδιοφωνική συνέντευξη σε εκπομπή του Μάνου Τσιλιμίδη στον Real FM.

«Στις 29 Αυγούστου πηγαίνουμε στο Λιμποβίσι, που γιορτάζει η εκκλησούλα του Αγιάννη έξω από το σπίτι του Κολοκοτρώνη. Βάζουμε από τις έξι το πρωί τις φορεσιές μας με πολύ μεγάλο καμάρι και πάμε στην εκκλησία να ευλογήσει ο δεσπότης τα άρματά μας. Στη συνέχεια κάνουμε περιφορά της εικόνας και τρισάγιο στο σπίτι του Κολοκοτρώνη. Και μετά τι άλλο; Αρχίζουν τα κολοκοτρωναίικα και αντηχούν ανατριχιαστικά οι ρεματιές».

Εκεί λειτουργούσαν οι μπαρουτόμυλοι της Επανάστασης του 1821 και εκεί γεννήθηκε ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ που κρεμάστηκε από τους Τούρκους στην Κωνσταντινούπολη. Η Βιβλιοθήκη του χωριού κρύβει χιλιάδες σπάνια βιβλία, που θα ήταν πιο πολλά αν τα παλικάρια του Κολοκοτρώνη με δάκρυα στα μάτια δεν τα έσκιζαν για να φτιάξουν με το χαρτί φυσεκλίκια για τα καριοφίλια τους. Η Δημητσάνα δεν διακινεί μόνο εθνικά συναισθήματα, αλλά ικανοποιεί και τις αισθήσεις. Όπου κι αν σταθείς βλέπεις άγρια βουνά και ορμητικά τρεχούμενα νερά. Το πρωί σε ξυπνούν τα τροκάνια των προβάτων και ο ήχος των τσεκουριών που κόβουν ξύλα. Στις ταβέρνες τρως ομελέτα με παστό χοιρινό και κόκορα κοκκινιστό με χυλοπίτες. Είναι ένα εκπληκτικό ορεινό θέρετρο!

Βγαίνοντας από τη Δημητσάνα της Γορτυνίας, στον δρόμο προς τη Στεμνίτσα, φάνηκε χαμηλά σε ένα πλάτωμα το γήπεδο του χωριού. Το ματς ήταν για τη Β΄ ερασιτεχνική κατηγορία Αρκαδίας, ανάμεσα στις ομάδες της Αθλητικής Ένωσης Δημητσάνας (κόκκινες φανέλες) και της Δόξας Τρίπολης.

Ο Κολοκοτρώνης πέθανε στην Αθήνα στις 3 Φεβρουαρίου 1843. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης της σωρού του σε λαϊκό προσκύνημα, άγνωστος καλλιτέχνης αποτύπωσε επάνω στο νεκρικό κρεβάτι τη μορφή του σε γύψινο εκμαγείο. Με αυτό τον τρόπο διασώθηκαν πιστά και με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Γέρου του Μοριά. Το ιστορικό και πολύτιμο αυτό εκμαγείο φυλάσσεται στο Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο της Αθήνας.

Ο χειμώνας είναι δριμύς στα χωριά του αρκαδικού Μαινάλου. Τα πυκνά δάση ελάτων στενάζουν από το βάρος του χιονιού και τα τοπία είναι αλπικά. Σ΄ αυτά τα χωριά, που σχεδόν όλο τον χειμώνα βρίσκονται μέσα στα βαριά σύννεφα, ξεκίνησε η επανάσταση του 1821 εναντίον των Οθωμανών. Εκεί κάνουν ακόμα τρισάγια στους τάφους των επαναστατών σαν να πέθαναν χθες. (Κατά σειρά εμφάνισης: 1. Δαβιές, 2. Πιάνα, 3. Χρυσοβίτσι, 4. Στεμνίτσα, 5.Δημητσάνα, 6. Αλωνίσταινα, 7. Αρκουδόρεμα, 8. Καρδαράς, 9. Μαίναλον, 10. Αρκουδόρεμα)

Ιστορικό χωριό της Γορτυνίας μέσα στο ελατοδάσος του Αρκαδικού Μαινάλου με παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια. Από αυτή την περιοχή της Αρκαδίας ξεκίνησε η Επανάσταση του 1821. Έχει ένα εκπληκτικό λαογραφικό μουσείο, από τα καλύτερα της Ελλάδας. Παράγει τοπικά γαλακτοκομικά προϊόντα, ζυμαρικά και γλυκά κουταλιού, όλα φτιαγμένα στο χέρι. Ιδανικός τόπος για χειμερινό και θερινό τουρισμό.