Ετικέτα: Μακεδονία

Στους πρόποδες του Ολύμπου, βρίσκεται το αρχαίο Δίον, που ήκμασε τον 5ο αιώνα π.Χ. και αποτελούσε μία από τις πιο ξακουστές Μακεδονικές πόλεις. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως την αρχαία πόλη με όλες τις υποδομές της, καθώς και αγάλματα, αγγεία, ψηφιδωτά και επιγραφές ανεκτίμητης ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας. Στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου το Δίον είχε σημαίνουσα θέση, ενώ από εκεί ξεκίνησε ο στρατηλάτης την εκστρατεία του για την Ασία. Εκτός από πλούσια ιστορία, η περιοχή προσφέρει και υπέροχα τοπία. Σε κοντινή απόσταση από τον υπαίθριο αρχαιολογικό χώρο βρίσκεται το χωριό του σύγχρονου Δίου, το οποίο είναι καλοδιατηρημένο και διαθέτει εντυπωσιακό αρχαιολογικό μουσείο, καθώς και καλές υποδομές εξυπηρέτησης τουριστών.

Όταν νυχτώνει οι εμπορικές στοές γύρω από την Πλατεία Αριστοτέλους και την Πλατεία Άθωνος ερημώνουν. Τα μαγαζιά κλείνουν σταδιακά και μένουν ανοιχτά μόνο τα ταβερνάκια. Στο κέντρο της Θεσσαλονίκης συνυπάρχουν το παλιό και το καινούργιο σε απόσταση αναπνοής μεταξύ τους. Ένα κυριολεκτικά βήμα δίπλα από τα φινετσάτα αριστοκρατικά καταστήματα λειτουργεί ένας νοσταλγικός μισοσκότεινος λαβύρινθος με παμπάλαια παζάρια και φαγάδικα.

Συμμετείχαν οικογένειες με μωρά στα καροτσάκια και ηλικιωμένοι άνθρωποι που κινούνταν με δυσκολία. Ήταν μια "ερασιτεχνική" από οργανωτική άποψη κινητοποίηση πολιτών, οι περισσότεροι εκ των οποίων ίσως δεν είχαν ξαναπάει σε συλλαλητήριο. Η υπόθεση, όμως, της Μακεδονίας διακίνησε κάτι μέσα τους και βγήκαν στιγμιαία στο προσκήνιο. Δεν ήταν μόνο δεξιών φρονημάτων, αλλά όλων των πολιτικών αποχρώσεων. Η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη τούς καθήλωσε κυριολεκτικά και τραγούδησαν συγκινημένοι τα τραγούδια του. Αυτός ο αληθινός αριστερός ηγέτης είναι χρήσιμος στη χώρα, γιατί συγκινεί αδιάκριτα αριστερούς και δεξιούς πολίτες και τους διδάσκει την εθνική συμφιλίωση.

«Όταν η κόρη μου πήρε 10 στο δημοτικό τής έκανα δώρο ένα σκυλάκι κόκερ κι από τότε άρχισε ο μεγάλος έρωτάς μου για τα ζώα. Μετά από λίγο καιρό αγόρασα λυκόσκυλα, ροντβάιλερ, λαμπαντόρ, γιορκσάιρ, γάτες, κότες, περιστέρια, χήνες, παγώνια. Αγόρασα κι ένα κτήμα για να τα στεγάσω, γιατί δεν χωρούσαν πλέον πουθενά».

«Μικρό παιδάκι του δημοτικού είδα έναν γεί­τονα που εκπαίδευε περιστέρια. Τα έλεγε βούτες, επειδή ανέβαιναν πολύ ψηλά και μετά βουτάγανε κάτω με κάθετη εφόρμηση. Μου άρεσε το θέαμα και η βουή που έκαναν κατεβαίνο­ντας. Λίγο πριν φτάσουν στον περιστερώνα άνοιγαν τα φτερά τους κι έκοβαν ταχύτητα. Μερικά δεν προ­λάβαιναν να σταματήσουν και σκοτώνονταν στο πλακόστρωτο».

Περιβαλλοντικός παράδεισος του νομού Σερρών. Η πλειονότητα των κατοίκων των παραλίμνιων χωριών έχουν κάνει προσωπική τους υπόθεση την προστασία των άγριων πουλιών και ζώων. Οι ρυθμοί ανάπτυξης της περιοχής είναι ήπιοι για να μην διαταραχθεί το ευπαθές οικοσύστημα. Δίπλα στη λίμνη βόσκουν κοπάδια αγελάδων και βουβαλιών. Η βαρκάδα με πλάβα (βάρκα με επίπεδο πάτο) στη λίμνη αποτελεί εμπειρία ζωής. 

"Η πρώτη ιδέα να δημιουργήσουμε την Εθελοντική Ομάδα ξεκίνησε το 2007, με τις φωτιές στην Πελοπόννησο. Μετά από λίγο καιρό δημιουργήσαμε μια ομάδα εθελοντικής πυροπροστασίας, με σκοπό να παρατηρούμε τα δάση και να ειδοποιούμε την Πυροσβεστική Υπηρεσία μόλις δούμε κάποια φωτιά. Έτσι γεννήθηκε η πρώτη δράση μας την οποία ονομάσαμε: Χαρίζω μια μέρα μου στο δάσος".

Το Δέλτα του Λουδία ποταμού είναι γεμάτο από άγρια ζωή και αρχέγονη ομορφιά, γι' αυτό έχει ενταχθεί στη διεθνή συνθήκη Ραμσάρ και στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura. Σ' αυτό βρίσκουν καταφύγιο και αναπαράγονται σπάνια πουλιά και ζώα. Καθώς βρίσκεται δίπλα στην εθνική οδό Αθηνών-Θεσσαλονίκης απειλείται σοβαρά ο χαρακτήρας του από συντεχνιακές ανθρώπινες παρεμβάσεις. 

«Το πρωί μαζεύουμε ρίγανη, ψαθόχορτο, ξύλα και άλλα υλικά που επεξεργαζόμαστε στα εργαστήρια. Μετά κάποιος παίζει φλάουτο στο δάσος κι εμείς κλείνουμε τα μάτια και περπατάμε σε ένα μονοπάτι ανάμεσα σε δυο σχοινιά ακολουθώντας τον ήχο του».

«Όταν βγαίνω για ψάρεμα δίπλα μου ψαρεύουν και οι πελεκάνοι. Κάποτε άκουσα φασαρία και σηκώνοντας το κεφάλι μου τι βλέπω; Ένας πελεκάνος προσπαθεί να καταπιεί ένα ψάρι, αλλά δεν χωράει στο στόμα του και έχει μείνει το μισό απέξω. Κοιτώντας την ουρά που εξέχει να είναι μια πιθαμή φαρδιά, λέω μέσα μου ότι αυτό είναι μεγάλο ψάρι. Αφήνω τη βάρκα και πηδάω στο νερό, τσαλαβουτάω στις λάσπες, πιάνω το πουλί και του αρπάζω το ψάρι από το στόμα. Του έπεφτε πολύ του πελεκάνου, ήταν παραπάνω από τις δυνατότητές του και δεν μπορούσε να το καταπιεί, ενώ εγώ είχα τόσες ανάγκες. Μετά από λίγη ώρα πούλησα το ψάρι στο χωριό και πήρα 3.500 δραχμές. Ήταν καλά λεφτά για εκείνη την εποχή».

«Ξεκίνησα με αφέλεια και ρομαντισμό. Νόμιζα ότι μέσω της μουσικής θα μοιραζόμουν με τους άλλους φιλία, πόνο και χαρά, αλλά απογοητεύτηκα. Μερικοί χρησιμοποι­ούν τη μουσική σαν όπλο και πολεμούν μεταξύ τους. Εμείς δεν έχουμε σχέση μ’ αυτά. Τραγουδάμε με τα μάτια κλει­στά και δεν κοιτάμε τις κάμερες, όταν αυτές στρέφονται επάνω μας».

{jcomments on}